Birinchisi:
— Istimam borga o‘xshaydi!? - desa, ikkinchisi:
— Ha yo‘g‘-ye! Bir silkinib yuborgin...! - dermish.
— Yaxshi qiz, bu yerda cho‘milish ta’qiqlangan, - debdi.
Qizni jahli chiqib:
— Qanaqa odamsiz, nega oldinroq aytmadingiz?! Ko‘rdiz-ku kiyimlarimni yechayotganimni, - debdi.
Shunda militsiya xodimi:
— Yechinish ta’qiqlanmagan, cho‘milish ta’qiqlangan, - dermish.
"Men Varshavaga otda borish uchun yo‘lga chiqdim" deb yozilgan ekan. Vrachlar inshoning oxirgi varag‘ini ochishsa "Men Varshavada otdan tushdim" deb yozilgan ekan. Shunda vrachlar qiziqib o‘rta varaqlarni ochib o‘qishsa, "Taraqa-turuq, taraqa-turuq" deb yozilgan ekan.
— Siz o‘lim to‘shagida yotibsiz... - desa, bemor sakrab o‘rnidan turib:
— Darrov to‘shagimni almashtiringlar, - dermish.
— Mumkinmi?
— Keling xizmat?
— Men sizning haydovchingiz Shoqosimni xotiniman. Erim menga xiyonat qilyapti!
— Siz buni qayerdan bildingiz?
— Kecha kostyumining cho‘ntagidan manabu ayollar ich kiyimini topib oldim!
Boshliq:
— Haydovchim hozir ustaxonada. Buni menga tashlab keting. O‘zim Shoqosim bilan gaplashaman, - debdi.
Boshliq ich kiyimni portfeliga solibdi. Ishlari ko‘payib ketib, haydovchisi bilan gaplashish esidan ham chiqib ketibdi.
Kechki payt uyiga kelsa, xotini:
— Dadasi, uyda non tugabdi. Pul bering, non olib kelay, - debdi.
Boshliq:
— Pul portfelimda, olaqol, - debdi. Xotini sumkani ochib, ich kiyimga ko‘zi tushibdi:
— Dadasi, bu kiyimimni uch kundan beri topolmayman. Sizda ekan-da, - dermish.
— Shekspir nechanchi yilda tug‘ilgan?
— 1564 yilda.
— 1565 yilda esa nima bo‘lgan?
— Shekspir 1 yoshga to‘lgan.
— Nima, o‘g‘lingizni o‘zini qo‘li yo‘qmi?
Unisi esa indamasdan yerga qarab jim turibdi. Miyamga bir fikr keldi. Shunisi eri bo‘lsa kerak...
— Kim shu mashinaga birinchi bo‘lib o‘tirib olsa, uyga ketaveradi.
Hamma jinnilar doskaga qarab yuguribdi. Faqat bittasi joyidan turmabdi.
— Sen nega turmading? - deb so‘rashsa, boyagi jinni:
— Kalit menda-ku, - degan ekan.