Ayol javob yozibdi: "Meni uyim qabristonni ro‘parasida. Sizdaka tanishlar menga umuman kerak emas!"
— Saflan! Tekislan! Rostlan!
— Safda turgan askarlardan biri qo‘l siltabdi.
— Oddiy askar Ivanov! - qichqiribdi praporshik, - Nima uchun burningizni qashlayapsiz?
— Chunki burnimga pashsha qo‘nib oldi.
— Nima qilibdi? Men «Rostlan» komandasini berdim-ku!
— Huddi shunday, o‘rtoq praporshik. Biroq pashsha komandangizni pisand qilmay burnim ustida shahdam qadam tashlashni davom ettiraverdi-da.
— Qo‘lsiz, oyoqsiz eshik ochar bu nima Axmat?
— Bu meni dadam!
— O‘tir xazilkash bu nima deganing!?
— Ustoz to‘g‘ri-ku, dadam ichib kelgan kunlari qo‘l oyoqlarini ishlatmay, boshi bilan eshikni surib kiradida uyga...
— Mening taqdirimni bilasanmi?
— Ha, bilaman, - debdi folbin.
Shohning jahli chiqib:
— Sen o‘z taqdiringni bilib olgin avval, - deb uning boshini tanasidan judo qilibdi.
Ikkinchi folbin shoh huzuriga kelibdi.
— Mening taqdirimni bilasanmi? - so‘rabdi shoh.
— Yo‘q, men sizni qachon o‘lishingizni bilaman.
— Qachon? - darg‘azab bo‘libdi shoh.
— Mening o‘limimdan ikki kun o‘tgandan keyin, - javob beribdi folbin.
— Yo Olloh! Qaysi gunohim uchun meni do‘zaxga jo‘natding, - dermish.
Birinchi jinni mixni teskari ushlab olib, devorga qoqa boshlabdi. Hech kiravermabdi.
Shunda ikkinchi jinni:
— E, ahmoqmisan?! Bu mixni bu tarafdagi devorga qoqish kyerak, - degan ekan.
"Ura-a-a, yaqinda yangi yil bayrami bo‘ladi!!!"
Hozir:
"Uf-f-f yana yangi yil bayrami...!"
— Sigaretni tashlab, nos chekishga o‘taman, - debdi.
Bir haftadan so‘ng xumori tutib, ham sigaret ham nos sotib olishni boshlabdi.
— O‘g‘lim men ham shu maktabni 20 yil oldin bitirganman.
O‘g‘il ajablanib javob beribdi:
— O‘qituvchimiz aytuvdi-ya, sendaqa ahmoqni 20 yil bo‘lgandi ko‘rmaganimga!, - deb...