— Man sanga kechasi ko‘chada yurishga ruxsat bermiyman. Bilasanmi san endi 17 ga kirding, man sani yoshingda...
— Bilama-a-n oyi, bilaman. Siz mani yoshimda uyda o‘tirgansiz, chunki u paytda man 5 oylik chaqaloq bo‘lganman.
— Birinchidan sevgan qizim yo‘q. Ikkinchidan kaptivam ham yo‘q.
— Ustoz 50yil oldin qizlar nima kiyishgan?
Ustoz javob qildi:
— 50yil oldin qizlar kalta bo‘lsa ham yubka kiyishgan.
— Afandi, uyg‘oqmisiz?
— Ha, nima qildi?,
— Sizdan bir oz pul so‘ramoqchi edim.
— Unday bo‘lsa men uxlayapman,— dedi Afandi.
— E, keling, keling qo‘shni.
Qo‘shni:
— Keldik qo‘shni.
— Tinchlikmi o‘zi? Kecha tunda "gurs-s-s" etgan ovoz eshitildi.
Afandi:
— Ha umi kecha tomda yotgandim, choponim pastga tushib ketdi.
Qo‘shni:
— E, qo‘ying-e, chopon tushib ketsa bunchalik ovoz chiqmaydi-ku.
Afandi:
— Gap shundaki, shu choponning ichida o‘zim ham bor edim-da, - dermish.
— O‘rtoq yaqinda yangicha ovqat chiqibdi
— Yo‘g‘-ye uni nomi nima ekan?
— Uni nomi «Namuncha»
— Bu ovqating qancha turarkan?
— 90 000 ming so‘m
— Namuncha...
— Ana aytdim-ku!
— Rosa xotinboz ekansiz-da!
— Yo‘g‘-e, men tish doktoriman.
Doya kampir ham Afandining uyida o‘zidan boshqa hech kim bo‘lmaganligi sababli qorong‘ida chiroqni qaratib turasan, - deb chiroqni unga tutkazibdi.
Afandi chiroqni qaratib turganmish, doya kampir tug‘dirayotganmish. Afandi chiroqni qaratib tursa, oldin bitta kalla chiqibdi, keyin ikkinchisi va uchinchi kalla ham ko‘rinayotganmish. Afandi shosha-pisha chiroqni "puf", deb o‘chiribdi.
Doya kampir hayron bo‘lib:
— Afandi, chiroqni nimaga o‘chirding, - deb so‘rabdi.
Afandi norozi bulib:
— E-e-e, onasini emsin. Chiroq qaratib tursang, bular yorug‘ga qarab chiqaverarkan, - dermish.