— Qizim mana yaqinda turmushga chiqasan, kel er-xotin orasidagi aloqalarni so‘zlashib olaylik, - debdi.
Qiz onasiga qarab:
— Nimalar haqida bilmoqchisiz? - debdi.
— Ikkita olaymi yoki bittami, - debdi.
Ikkinchisi:
— Bitta olaqol. Kecha bittasi qolib achib ketdi, - debdi.
Shunda birinchisi sotuvchiga:
— Bizaga 2ta aroq bilan bitta qurt bering, - debdi.
— 1-qavatdagilari – 70 yevro, ikkinchi qavatda – 60, uchinchi qavatda – 50, to‘rtinchi qavatda – 40, beshinchi qavatda – 30.
— Yo‘q, rahmat. Mehmonxonangiz kam qavatli ekan.
— Nega muzlatgich olding? Sizlarda shundoq ham sovuq-ku?
Shunda chukcha kulib:
— Ex, shunga ham kalla yetmadimi? Bu muzlatish uchun emas, isinish uchun.
Afandi uyiga kelgach, qizi yugurib chiqib so‘radi:
— Dada, otni necha pulga oldingiz?
— Qizim, o‘zing chamalachi, necha pulga olsa bo‘ladi.
— Besh so‘mga oldingizmi?
— Qoch, qizim! Ot tepib qoladi,— dedi achchig‘lanib Afandi.
— Shu yozayotgan maqolalaring qatori onanga ham bitta xat yozsang bo‘lmaydimi?
— Gonorarini kim beradi? - so‘radi Afandi.
— Oppoqqiz, bu yerdan nechanchi nomerli tramvaylar o‘tadi?
— Birinchi va to‘rtinchi tramvaylar. Yigit yaqinroq kelib:
— Yana qaysi nomerlar o‘tadi, jonidan, - degan edi
Qiz:
— Boshqa nomerlar ham o‘tadi-yu, ammo sizning nomeringiz o‘tmaydi, - deb javob berdi qiz.
— Qani, taqsir, buyoqqa o‘tsinlar, - deb, unga o‘z joyini bo‘shatib berdi.
Imom domla kirib keldi. Unga ham joy bo‘shatib, o‘zi sal pastroqqa o‘tirdi.
Keyin ellikboshi, birmuncha boyonlar kirib kelishdi. Afandi:
— Qani yuqoriga, yuqoriga, - deb, ularni ham to‘rga o‘tqizvordi.
Bundoq qarasa, o‘zi poygakka tushib qolipti. Afandining diqqati oshib turgan edi, eshikdan bir ko‘ppak it mo‘raladi. Ikkala qulog‘idan cho‘zib uni ham ichkariga tortdi-da:
— Bor, sen ham to‘rga chiq! - dedi.