— Aytishlaricha, hamshirani oxirgi marta siz bilan birga ko‘rishgan ekan?
— Qayerda?... Axir bu tuhmat! Sakson yoshli, buning ustiga, skleroz kasalidan aziyat chekayotgan keksa professorni haqorat qilish yaxshimas!...
— Mehmonxonada deganim yo‘q, hayvonot bog‘ida. Ya’ni siz filni operatsiya qilgan kuni...
— Esim qursin! Aytdim-a, filning qornini tikayotganimda ichkarida nimadir qolib ketdi, deb...
Oyisi o‘g‘lini urushyabdi.
— Menga qara, yap-yangi shim bilan, shunday balchiq, loy ko‘lmakka yiqildingmi?
— Oyijon, shunaqangi katta tezlik bilan yiqildim-ki, hatto shimimni ham yechib olishga ulgurmadim.
Ovchilar bir biriga maqtanishmoqda:
— Antarktidada bitta o‘q bilan kitni o‘ldirganman. O‘shanda Shimoliy qutbda o‘z qo‘llarim bilan oq ayiqni bo‘g‘ib qo‘ygandim.
— Sen qachondir o‘lik dengiz xaqida eshitganmisan?
— Kim ham eshitmabdi
— Ha-a, o‘sha dengizni men o‘ldirganman.
Bir ayolni eri olamdan o‘tibdi.
Ayol qabr ustida yig‘lab dardini to‘kib solibdi:
— O‘g‘limizga shim, qizimizga ko‘ylak, u kerak bu kerak, - debdi.
Kechasi tushiga eri kirib:
— Xotin man o‘ldim, Dubayga ketganim yo‘q, — debdi.
— Doktor, xotiram chatoq bo‘lib qoldi.
— Qachondan beri?
— Nima qachondan beri?
— Xotirangiz?
— Qanaqa xotira?
— Oyi, men ko‘chani aylanib kelaman.
— Kim bilan? Qayerga borasan? Qachon kelasan?
— Dada, men ko‘chani aylanib kelaman.
— Yaxshi.
Bola kutubxonaga kirib so‘radi:
— Kechirasiz Nasaf chempionligi haqida kitob bormi?
Kutubxonachi javob qildi:
— Fantastik kitoblar 5-qatorda,
Bola so‘radi:
— A Neftchi chempion bo‘lgani haqidagi kitob bormi?
Kutubxonachi javob qildi:
— Tarixiy kitoblar 2-qatorda!
Bir kuni podsho Afandining o‘g‘lini huzuriga chaqirdi. Bolaning qaddi-qomati, qoshi-ko‘zi xuddi otasinikiga o‘xshar edi. Uning aqlini ham otasinikiga o‘xshash-o‘xshamasligini sinash uchun bolaga bir tilla bergan edi, u pulni sira olmadi.
— Nega tillani olmaysan?
— Onamdan qo‘rqaman, u begona odamdan pul olmagin degan.
— Yasha,— xursand bo‘ldi podsho,— men onang aytgan begona odam emas, hukmdoring bo‘laman, ola ber!
— Men podsho ekanligingizni bilaman, onam bunga baribir ishonmaydida.
— Nima uchun?—hayron bo‘ldi podsho.
— Agar podsho pul bersa, bir tilla emas, kuproq berar edi, deydi-da.
Kunlarning birida katta boy ziyofat berdi. Shahar hokimi va boshqa amaldorlar qatorida Afandini ham taklif qildi.
Boy hokim uchun uyning to‘ridan joy hozirlab, unga a’lo noz-ne’matlarni qo‘yar, boshqa odamlarga oddiy ovqatlarni tortar edi. Afandi hokimning yoniga o‘tirdi-da o‘z kosasiga hokimnikini, almashtirib oldi. Buni ko‘rgan boy toqatsizlanib qichqirdi:
— Afandi, u ovqatga tegmang, zarar qiladi!
— Bilaman,— javob berdi Afandi,— hokim hazratlari bu ovqatni yeb shikastlanib qolmasinlar, hokim uchun men zararlanay deyapman.
Darvozadagi yozuv: "Eshik qo‘ng‘irog‘i ishlamayapti. Itning g‘ashiga teging, vovullashi bilan chiqamiz”.