— Bilmayman ustoz. Men tug‘ilganimda hech kim yo‘q edi. "Sut va ovqat muzlatkichda. Men ishga ketdim. Onang." degan yozuv bor edi xolos.
— Bilmadim. Bu yil institutga kirib ketsam keyin aniq aytaman.
— Nega unaqa qilyapsan? - deyishsa, bolakay:
— Adamni hidi kelyapti, - dermish.
Sambo bilanmi yoki karate bilanmi?
— Yugurish bilan shug‘ullan!
Marhamat chiqib keting!
Birozdan keyin uydan kuchuk chiqib kelibdi-da:
— Ko‘rmayapsanmi, uyda hech kim yo‘q! - debdi.
Haligi odam hushidan ketib qolibdi. O‘ziga kelib qarasa, kuchuk haliyam turgan ekan.
— Sen gapirasanmi? Boshqa kuchuklarga o‘xshab vovullashni bilmaysanmi? - desa, kuchuk:
— Bilaman. Seni qo‘rqitgim kelmadi-da, - dermish.
— Nega? Nima halaqit beryapti?
— Buni xohlashmayapti.
— Adajon, men katta bo‘lsam sizdek go‘zal bo‘laman.
— Qizim, oyingdek go‘zal bo‘lishing kerak.
— Yo‘q. Oyimdek bo‘lishim uchun ancha harakat qilishim kerak ekan. Avval krem, keyin upa, keyin qalam, tush, lab bo‘yog‘i, ...
Sizda hammasi oddiy. Uyqudan turib yuzingizni yuvasiz, tamom!
— Albatta tovuq!
— Nimaga?
— U xo‘rozni chap qovurg‘asidan yaralgan.
— Kecha Alisherdan qarz so‘rasam bermadi. Alisher nomard ekan.
— Do‘stim, senga aytib qo‘yay, men ham nomardman.