Афанди бозор айланиб юриб, мевафурушлар растасига кириб қолди, қараса: ўрик қоқи, турли-туман майизлар, писта, бодом, нок, узум ва бошқа мевалар уюлиб ётибди-ю, сотувчилари қимирламай ўтиришибди. Афанди ҳассасининг учини бир боққолнинг кўзи олдига олиб борди. Бундан чўчиган боққол:
— Э бадбахт, қанақа одамсан, кўзимга тиқиб оласан-ку,— деди.
Афанди ҳамма эшитадиган қилиб деди:
— Ахир, кўзларингиз бор экан-ку, нега бу мевалардан емай ўтирибсиз?