Бир одам дўстиникига меҳмонга келибди. Дўстини хотини дастурхон тузаб, овқат олиб кирибди. Меҳмон синчковроқ экан, дўстидан сўрабди:
— Дўстим, бу хотинингни қулоғидаги зиракни қаердан олдинг. Умрим бино бўлиб, бунақасини кўрмаганман.
— Э-э, у зирак эмас. Туғилган кунига совға олай десам, ҳали ойликкача анча бор экан. Кастюмимни тугмасини узиб олиб, қулоғига қадаб қўйганман...