Бир куни тушлик дастурхони атрофида инглиз дипломати рус сиёсатчисига шундай дебди:
— Агар мушукка озгина бўлса ҳам горчица едира олсанг, битта зиёфат мендан.
Рус сиёсатчиси шу заҳоти ўйлаб ўтирмасдан шартта мушукни бўйнидан ушлабди. Унинг оғзининг олдига қошиқ тўла горчицани олиб берган экан, мушук аччиқ ҳидидан руснинг қўлига чанг солиб, қўлини қонатибди-да, тезда пастга сакраб тушибди.
Инглиз дипломати рус дўстига маъноли қарабди мушук томон юрибди. Мушукнинг олдига бир парча гўшт ташлабди-да, мушук ея бошлаганда, аста-секин думини кўтариб, орқа тешигига озгина горчица суриб қўйибди.
Мушук орқаси қизиб, ачишиб кетаётганини сезиб, жойидан сапчиб туриб қочибди. Ресторандаги столлардан бири тагига кириб олиб, бир оёғини кўтарибди ва жон холатда шошиб орқасини ялай бошлабди.
Инглиз дипломати рус сиёсатчисига мушукни кўрсатаркан, шундай дебди:
— Баъзиларга айрим нарсаларни қандай едириш кераклигини ўрганиб олдингми?