Афандининг отаси маҳсидўзга шогирдликка берди, Орадан икки йилча ўтди. Бир кун отаси ундан сўради:
— Насриддин, маҳсидўзликни ўрганай дедингми?
— Устам,— деди Афанди,— зеҳнинг яхши деб мақтайдилар. Бола кўтариш, дўкон супуришни ҳалитданоқ ўрганиб олдим. Худо ҳоҳласа, яна беш-олти йилдан кейин маҳсидўзликни ҳам ўрганиб олар эмишман.