Бир куни Моргунов, Никулин, Вицин ов қилгани ўрмонга боришибди.
Моргунов шерикларига ҳар куни бир одам қорин тўйғазиш учун ов қилиб, битта ҳайвон тутиб келишни тайинлабди ва овнинг биринчи куни ўзи битта қуён ушлаб келибди. Уни пишириб, ебдилар.
Иккинчи кун Никулин битта кийик овлаб келибди. Ниҳоят навбат Вицинга келибди.
Ов қилиш у ёқда турсин, кулбадан чиқишга қўрқиб ўтирган Вицинни кулбадан зўрға чиқариб юборишибди. У эса қўрқа-писа ўрмон ичкарисига бораётган экан,олдидан катта шер чиқибди. Вицин оёғини қўлига олиб қочибди. Шериклари ёнига югуриб бориб, кулбага кирган экан, шер ҳам унинг орқасидан ичкарига кириб олибди. Вицин:
— Сизларга ўхшаб майда-чуйда овлаб юрмайман. Мана сизларга шер. Тушликка овлаб келдим, - деб эшикнинг орқасидан беркитиб қочиб кетибди.