Аёллар ҳақида латифалар
Тўйдан кейин эса: "Чекманг!", "Ичманг!", "Сўкинманг!", "Қаерда юрибсиз?"...
Мен бўлсам лаққа тушиб ўтирибман уни ёлғон ваъдаларига...
— Билмадим. Балки сизни худо асрагандир...
Қайси одам уйидан нима олиб кетаётганини аниқ биладию, нима олиб келаётганини аниқ билмайди?
Жавоб: Бирор бир йиғинга тоғора кўтариб кетаётган ўзбек аёли. Кетаётганида ичида нима борлигини аниқ билади, қайтаётганда тоғораси ичида нима борлигини аниқ айтолмайди.
— Нега қизлар китоб ўқишдан кўра, кўзгу олдида кўп вақтини ўтказишади?
— Чунки аҳмоқ йигитлар, кўзи ёмон кўрадиган йигитлардан кўра кўпроқ учрайди.
Сотувчи қутига қўлпоқни ўрнига адашиб аёлларнинг тунги кўйлагини солиб берибди.
Йигит бир варроқ қоғозга ушбу сўзларни ёзиб, қутини севган қизининг уй манзилига жўнатиб юборибди.
“Севгилим! Сизга нима совға беришни узоқ ўйладим. Ваниҳоят, энг яхши совға шу бўлса керак деган умидда олдим. Уни дўкондаги сиз тенги бир қизга кийдириб кўриб, олдим. Бу совғамни кийиш ва ечиш жуда осон экан, ўзим кўрдим...”
Орадан кўп ҳам вақт ўтмай қайнотаси оламдан ўтибди. Азага келган аёллар келинга “Сабр берсин” дейишса, келин уларга “Сизларни ҳам етказсин” деяётганмиш.
— Яхши қиз, рақсга тушасизми? – деса, қиз нозланиб:
— Ҳа, албатта, - дебди.
Шунда йигит:
— Бориб бироз рақс тушиб келинг! Бўш жой йўқ экан, менга жой керак, - дермиш.
— Нега “ўзимга қарамай” ўқишга борган кунларим ёнимдан келишган йигитлар чиқиб қолаверади?!
Онаси:
— Қўйсанг-чи! Тошкентда чиройли йигитлар бунчалик кўп эмасдир...!
— Илтимос, эҳтиёткорроқ бўлиб ҳайдасангиз. Мени 4 та болам бор. Соғлиғим ўзимга керак!
Ҳайдовчи аёлга ўгирилиб қараб:
— 4 та болам бор деяпсиз-у, соғлиғингиз ва эҳтиёткорлик ҳақидаги чўпчакни қаердан олдингиз?!