Аёллар ҳақида латифалар
— Жоним, мени уйқим келяпти, эртак айтиб беринг!
Йигит:
— Мен сизга уйланаман!
— Дадаси, кобра илонини кўрганмисиз?
Эри:
— Ҳa, ахир ўн беш йилдан бери ёнида яшаяпман-ку.
— Чақса одам ўлармиш-а?
— Унда мени қонимда кобрани заҳарига қарши иммунитет пайдо бўпти-да?!
— Бувижон, 1-сонли касалхонага қандай борса бўлади?
— Мени яна бир марта "бувижон” десанг бас.
— Жуда тўғри эшитган экансиз! Қани ҳайдовчилик гувоҳномангизни беринг, жарима расмийлаштиришим керак!
— Яхши қиз, бир ўзингиз яшайсизми?
Қиз виқор билан:
— Ҳа, қаердан билдингиз?, - деса,
— Жуда-ям хунук экансиз-да..., - дермиш.
— Қўшнимизнинг Каптиваси эсингдами?
— Ҳа эсимда, азизим, эсимда...
— Ҳудди шу Каптива рангидаги пайпоқ совға қилмоқчиман.
— Нима, яна ичиб келдизми? Бирор марта мана шу ароқ ўлгурни ичмай келасизми? Нимага ичаверасиз шу ер юткурни?
— Нима қилай, ароқ суюқ, ичилади. Агар қаттиқ бўлганда, ғажирдим...
— Нимаси саҳий?
— Менга ҳар куни жуда кўп гуллар совға қилади. Айниқса, ўтган ҳайитда совға қилган гулларини кўплигини кўрсангиз эди...
— Вой, зўр-ку. У ўзи қаерда ишлайди?
— Қоровул бўлиб ишлайди.
— Бўмаган гап. Қоровул шунча пул топармиди?
— У қабристонда қоровул.
— Азизим, магазинга бориб келинг!
— Севгилим, ҳозир кўча шунчалик совуқки, ҳатто итни кўчага ҳайдасанг чиқмайди.
— Воой-бўў, ундай бўлса, итсиз борақолинг!
— Ииии, чироқни ёқманг, - дея саросимага тушибди хотини. — Бошим оғриб кетияпти-я, дорихонага тушиб, дори олиб чиқмайсизми?
Эри шошиб, кийинибди-да, дорихонага тушиб:
— Ука, менга бош оғриқ дори бер, - деса.
Сотувчи йигит:
— Ия, Сотволди ака, пажаркадан мелисага ўтказишдими, - дермиш.