Эркаклар ҳақида латифалар
Бир куни ўғил дадасига қараб дебди: ⠀
— Дада мен катта бўлсам юрак шифокори бўламан.
Дадаси дебди:
— Ўғлим, юрак шифокори бўлма тиш шифокори бўл!
Ўғил:
— Нега?
Дадаси:
— Чунки юрак одамда битта. Тиш эса 32 та дебди.
— Дада мен катта бўлсам юрак шифокори бўламан.
Дадаси дебди:
— Ўғлим, юрак шифокори бўлма тиш шифокори бўл!
Ўғил:
— Нега?
Дадаси:
— Чунки юрак одамда битта. Тиш эса 32 та дебди.
Кичкина болакай:
— Ойижон қорним очди? Ойижон чанқадим! Ойижон ўйинчоғим қани? Ойижон ухлатинг! Ойижон ..., - деяверибди.
Телевизор кўриб ётган адаси эса:
— Яхши-ям ойижон эмас эканман, - дермиш.
— Ойижон қорним очди? Ойижон чанқадим! Ойижон ўйинчоғим қани? Ойижон ухлатинг! Ойижон ..., - деяверибди.
Телевизор кўриб ётган адаси эса:
— Яхши-ям ойижон эмас эканман, - дермиш.
Иккита овчи овга чиқиб кечгача ўлжа топа олишмабди. Овчилардан бири очликдан ҳушидан кетиб қолибди.
Шериги тез ёрдамга қўнғироқ қилиб:
— Дўстим ҳушидан кетди, тез етиб келинглар! – деса, тез ёрдамдагилар:
— Ўзи тирикми? – дейишибди.
— Билмайман, - дебди овчи.
— Биз аниғини билишимиз керак, - дейишса, гўшакни нариги томонидан битта ўқ овози эшитилибди.
— Тирик экан, инграяпти, - дермиш овчи.
Шериги тез ёрдамга қўнғироқ қилиб:
— Дўстим ҳушидан кетди, тез етиб келинглар! – деса, тез ёрдамдагилар:
— Ўзи тирикми? – дейишибди.
— Билмайман, - дебди овчи.
— Биз аниғини билишимиз керак, - дейишса, гўшакни нариги томонидан битта ўқ овози эшитилибди.
— Тирик экан, инграяпти, - дермиш овчи.
Кечаси оёқда тура олмайдиган аҳволда маст бўлиб келган ота хожатхонага кириб, ўриндиққа бошини қўйиб ўтириб олса, ҳали уйқуга ётмаган кичкина ўғли адасини кўриб қолиб:
— Ада, хожатга тескари ўтириб олдингиз! - деган экан.
— Ада, хожатга тескари ўтириб олдингиз! - деган экан.
— Ҳазрат, агар кечаси хотинимнинг юзидан нур ёғилиб турса нима бўлади?
— Бу хотининг сени телефонингни текшираётганини билдиради.
— Бу хотининг сени телефонингни текшираётганини билдиради.
Аёлларнинг муаммоси – эркаклар. Лекин эркакларни ўзлари дунёга келтиради.
Демак, аёллар ўзларининг муаммоларини ўзлари яратар эканлар.
Демак, аёллар ўзларининг муаммоларини ўзлари яратар эканлар.
Араб шайхи юртидан чиқиб кетаётиб, божхона кўригидан ўтмоқда.
Божхона ходими:
— Ўзингиз билан қимматбаҳо нарсаларни олганмисиз?
Араб шайхи:
— Ҳа. 145 кг олтиним бор. Олиб кетсам бўладими?
Божхона ходими:
— Йўқ, мумкин эмас!
Араб шайхи ёнида турган хотинига қараб:
— Эшитдингми? Сен қоладиган бўлдинг.
Божхона ходими:
— Ўзингиз билан қимматбаҳо нарсаларни олганмисиз?
Араб шайхи:
— Ҳа. 145 кг олтиним бор. Олиб кетсам бўладими?
Божхона ходими:
— Йўқ, мумкин эмас!
Араб шайхи ёнида турган хотинига қараб:
— Эшитдингми? Сен қоладиган бўлдинг.
Психолог аёл кишидан сўрабди:
— Қайси аёл эрини қандай бўлса шундайлигича қабул қилади?
Аёл:
— Фақат ер қабул қилади, - деб жавоб берган экан.
— Қайси аёл эрини қандай бўлса шундайлигича қабул қилади?
Аёл:
— Фақат ер қабул қилади, - деб жавоб берган экан.
Дорихонага бир аёл кириб дебди:
— Ҳурракни тўхтатишим керак, шунга дори борми?
— Ҳурракни ўзи ким отади?
— Эрим.
— Мана сизга 1 ўрам пахта!
— Пахтани бошимга ураманми?
— Ҳар куни қулоғингизга тиқиб ётсангиз, ҳурракни эшитмайсиз.
— Ҳурракни тўхтатишим керак, шунга дори борми?
— Ҳурракни ўзи ким отади?
— Эрим.
— Мана сизга 1 ўрам пахта!
— Пахтани бошимга ураманми?
— Ҳар куни қулоғингизга тиқиб ётсангиз, ҳурракни эшитмайсиз.
Ишдан ғамгин қайтган эридан хотини сўрабди:
— Нима бўлди?
— Биласанми, бугун қанақа кун? – дебди эри.
— Йўқ, - ҳайрон бўлиб жавоб берибди хотин.
— Бундан 20 йил аввал, мактабда ўқиб юрган пайтларимиз... Иккаламиз отангни қимматбаҳо машинасини ҳайдаб кетиб, уриб олганмиз. Пачоқ бўлган машинасини кўрган отанг “ёки машинамни пулини ҳар ойда фалон сўмдан тўлаб борасан ёки шу қизимга уйланасан” дегандилар... – дебди эри.
Хотини яна тушунмай:
— Ҳўш, нима бўпти. Нега шу воқеани бугун эслаяпсиз? – деса, эри афсус билан:
— Агар ўшанда отангни биринчи шартига рози бўлганимда, бугун машинани пули тўлаб қутулган бўлардим! – дермиш.
— Нима бўлди?
— Биласанми, бугун қанақа кун? – дебди эри.
— Йўқ, - ҳайрон бўлиб жавоб берибди хотин.
— Бундан 20 йил аввал, мактабда ўқиб юрган пайтларимиз... Иккаламиз отангни қимматбаҳо машинасини ҳайдаб кетиб, уриб олганмиз. Пачоқ бўлган машинасини кўрган отанг “ёки машинамни пулини ҳар ойда фалон сўмдан тўлаб борасан ёки шу қизимга уйланасан” дегандилар... – дебди эри.
Хотини яна тушунмай:
— Ҳўш, нима бўпти. Нега шу воқеани бугун эслаяпсиз? – деса, эри афсус билан:
— Агар ўшанда отангни биринчи шартига рози бўлганимда, бугун машинани пули тўлаб қутулган бўлардим! – дермиш.
