Эркаклар ҳақида латифалар

Бир аёл келин кўйлаклар салони ёнидан ўтиб кета туриб, ажойиб келин кўйлагига кўзи тушибди.
У кўйлак аёлга жуда-ям ёқиб қолибди.
Ёнида жимгина кетаётган эрига қараб:
— Келинг азизим, мен билан ажрашинг. Қайтадан турмуш қурардик. Мен шу кўйлакни кийгим келяпти, - дебди.
Эри бўлса:
— Ажрашинг??? Сени ўрнингда бундай хатарли ишга қўл урмаган бўлардим. Менга бундай имконият беришдан аввал яхшилаб ўйлаб кўр! - дермиш.
Аёл эри билан кўчада кетаётса, бирдан қаттиқ шамол туриб, аёлнинг сочларини тўзғитиб юборибди.
— Вой худойим-ей! Сочларим тўзғиб кетди. Жуда бадбашара кўриняпманми? - деб сўрабди аёл эридан.
— Йўқ, ҳар доимгидексан... - деган экан эри.
Хотин эрига:
— Азизим, қаймоқ тугади!
Эри:
— “Тугади” эмас, “Тугатдим” дегин. Қачон виждон билан гапирадиган бўласан-а?
Бир эркакнинг хотини эрини жаҳлини чиқараверибди. Охири эри уни калтаклашни бошлабди.
Шу пайт кўчадан ёши улуғ мўйсафид ўтиб кетаётиб, бу жанжални кўриб қолибди ва дебди:
— Ҳой, нега сен аёлингни бунчалик калтаклаяпсан? Агар хотинни тарбияламоқчи ёки жазоламоқчи бўлсанг, хотин устига хотин ол! Шунда кўрасан!
Эр мўйсафидни гапини эшитиб турса, хотини:
— Бу чолни гапларини умуман эшитманг адаси. Уринг, ураверинг! – деган экан.
Эр хотин суҳбатидан:
— Қора шимим қани?
— Кеча ювгандим, кичрайиб қолибди, укамга бериб юбордим!
— Кўк кўйлагим қаерда?
— Уни ҳам ювган эдим, кичрайиб қолибди, укамга бериб юбордим!
— Ундан кўра мени ювиб кичрайтириб, синглинга берворсанг бўлмайдими?!
Эри компьютерда ўйин ўйнаб ўтирса, хотини ёнига келиб:
— Адаси, менга-ям беринг. Бироз ўйин ўйнай, - дебди.
Эри бўлса асабийлашиб:
— Овқат қилаётганингда бирор мартта чўмични сўраганманми сендан?! - дермиш.
Хотин кечаси ичиб келган маст эрини ўрнига ётқизмоқда:
— Азизам, шифтда учиб юрган нима?
— Пашша-ку!
— Нега у оппоқ?
— Ҳозир кечаси бўлса, тунги кўйлагини кийиб олгандир-да!
Жудаям зиқна бой бўлган экан. Бир куни қўшни қишлоққа ошнасиникига меҳмонга борибди. Энди ўтирган экан, уйдаги шамни ўчириб келдимми йўқми, деган савол қийнай бошлабди. Бориб келай деса йўл узоқ, бормай деса шамни эриб қолишини ўйлаб юраги увишиб кетибди. Охири чидолмай йўлга тушибди. Халлослаб уйига келиб, эшикни тақиллатибди. Хотини чиқиб, эшикни очмоқчи бўлган экан...
Бой:
— Эшикни очма, ҳадеб очиб ёпилаверса эшик емирилиб кетади. Уйдаги шамни учириб қўй, шуни айтишга келган эдим. Мен шундоқ изимга қайтиб кетаман. Тайёр ошдан қолмай.
Хотини:
— Вой дадажониси-ей, менку шамни аллақачон ўчириб қўйганман, сиз шу гапни айтиш учун шунча йўл босиб келдизми, ковушингизни тагини емириб?
Бой:
— Хавотир олма хотин, ковушим қўлтиғимда!
Тўйдан бир ой ўтгач келин уйда қайнона-қайнотаси, ҳеч ким йўқ фурсатни кутиб, куёвни ёнига келиб дебди:
— Азизим, тўйимиздан аввал менга эътиборли эдингиз. Совғалар олиб берар эдингиз, ресторанларга олиб борар эдингиз...
Энди бўлса, на кино йўқ, на кўчага чиқмайман, совғалардан умуман ном-нишон йўқ!
Куёв бўлса:
— Қизиқмисан!? Қайси балиқчи қармоғига илинган балиқни чувалчанг билан боқиб юрганини кўргансан? – деган экан.
Хотин эрига:
— Адаси, қачон гилам олиб берасиз? - деса, эри:
— Ҳаддингдан ошма, супургингда учиб юравер! - деган экан.