Ўйнаш-жазман ҳақида латифалар
— Ичибсан-ку майли-я, лекин нега белингда тирноқ излари туширилган?
Эри бўлса:
— Айтсам ишонмайсан! Ичиб олиб юролмай қолгандим, бургут уйгача ташлаб қўйди...
— Қайси биримизни кўпроқ севасиз?
— Икковингни-ям бирдек севаман, - дебди афанди.
— Агар иккала хотинингиз чўкаётган бўлса, кимни биринчи қутқарасиз? - сўрабди яна хотини. Афанди бўлса:
— Сен сузишни биласан-ку..., - дермиш.
— Нимани ўйлаб ўтирибсиз, - дебди.
Афанди:
— Биз энг олий мавжудод бўла туриб, шу парандаларчалик бўла олмаймиз. Қара, битта хўрозни қирқта хотини бор, болалари эса беҳисоб бўлса ҳам, ҳеч қайси бирига алимент тўламайди ва энг қизиғи бирорта ҳам қайнонаси йўқ, - дебди.
— Кеча эрим билан ҳазиллашиб, ҳолатини томоша қилиш ниятида кўйлагининг елка қисмига лаб бўёғини суртиб, рашк жанжалини кўтармоқчи бўлдим.
— Хўш? Қалай чиқди ҳазилинг?
— Ҳазил дейсанми? Қилмишига иқрор бўлди!
— Эй, аҳмоқ! Пайпоғингни ечиб ташла. Қаерда кўргансан пайпоқ кийган ҳайкални?, - дебди.
— Ўйнанг Собиржон, - деса, бояги аёл:
— Мени исмим Собиржон эмас Фарида, - дебди.
У аёл дермиш:
— Сизни исмингиз Фаридами, йўқми билмадиму, мени эримни телефонида Собиржон деб ёзилган.
— Чироқни ёқ! Энди ўчир, ёқ, ўчир, ...- деяверибди.
Бироздан кейин хотинини бир уриб:
— Кечаси хушторингга сигнал беряпсанми? - дермиш.
— Жим, онанг билмасин! Мана сенга ўн минг!
— Йўқ дада, ўн минг кам!
— Мана йигирма минг бўладими?
— Дада, зиқналик қилманг! Ўтган куни ойим билан қўл ушлашиб кетаётган амаки эллик минг берди-ку...
— Устоз, биз бу ердан қачон кетурмиз?
Пири Комил жавоб қилди:
— Эээ? йиғиштир адабийча гаппи, эри кетсин, сурамиз.
— Азизам, сенга бир сирни очишим керак!
— Нима сир экан?
— Мени кечира оласанми?
— Ичимни қиздирмасдан, айтинг тезроқ!
— Бизни қизимиз сени фарзандинг эмас...