— Xotin, bilasanmi?, gazetada yozishicha, bir martta yurakdan kulish, to‘rtta tuxumning quvvatini berarkan. Har kuni qozon osavermay, bolalarni kuldirib ham turish kerak!
— Agar sevgan yigiting seni rashk qilishini xohlasang, unga mana bunaqa sms xabar yozib yubor!:
"Jonim, yaqinda to‘yim bo‘ladi. ...voy uzr, sizga ketib qolibdi".
— Bu uyda kim xo‘jayin?, - deb baqiribdi.
Qo‘lidagi tova bilan erini boshiga urib: — siz-da adasi, - debdi xotini.
Shu payt qo‘shni ayol kirib kelib qarasa, er burchakda hushsiz yotganmish.
— Voy, eringiz nega bu yerda yotibdi?!, - desa,
— Uyning xo‘jayini qayerda xohlasa, o‘sha yerda yotaveradi, - debdi xotini.
— Qo‘shnimizning Kaptivasi esingdami?
— Ha esimda, azizim, esimda...
— Huddi shu Kaptiva rangidagi paypoq sovg‘a qilmoqchiman.
— Domlajon, iltimos javob bersam maylimi? - deb so‘rabdi.
Domla:
— Mayli, javob ber, - debdi.
— Allo, dada? Nima gapla?...
— E, keling, keling qo‘shni.
Qo‘shni:
— Keldik qo‘shni.
— Tinchlikmi o‘zi? Kecha tunda "gurs-s-s" etgan ovoz eshitildi.
Afandi:
— Ha umi kecha tomda yotgandim, choponim pastga tushib ketdi.
Qo‘shni:
— E, qo‘ying-e, chopon tushib ketsa bunchalik ovoz chiqmaydi-ku.
Afandi:
— Gap shundaki, shu choponning ichida o‘zim ham bor edim-da, - dermish.
— Jim o‘tir. Tog‘ang o‘lgan uyat bo‘ladi.
— Oyi televizorni yoqaylik.
— O‘g‘lim, tog‘ang o‘ldi. Mumkin emas.
— Aka, televizorni ko‘raylik.
— Dadam, oyim aytishdi-ku tog‘am o‘lganini. Jim o‘tir.
— Nima tog‘amdan boshqa hech kim televizor yoqishni bilmaydimi?
— Qizim ovozini o‘xshatding, endi hidini nima qilamiz? - debdi