Yura berib Afandining qorni juda ochdi, ammo oshnasi ovqat to‘g‘risida og‘iz ochmas va uyma-uy yurar edi. Afandi nihoyat oshxona oldida to‘xtadi-da, unga diqqat bilan qaray boshladi. Oshnasi undan so‘radi:
— Oshxona yoqib qoldi deyman-a?
— Ha, oshxonani juda boplabsiz,— dedi Afandi,— shunday qilibsizki, kirgan kishining darrov ovqat yegisi keladi!— dedi.
— Nega unday deyapsan?
— Qornimni qara?
— Ha, gap bu yerda degin, unda bu farzandning otasi men emas, non zavodi ekan-de.
— Ozodlikda kasbing nima bo‘lgan og‘ayni?
— Talaba edim.
— Nega "o‘tirding?"
— Kvant fizikasi fanidan darsni qoldirganim uchun...
— Ol-a!
Bunaqasi bo‘lishi mumkin emas!
— O‘sha kuni bankni o‘margan edim...
— Nima balo, tushingizda ilon ko‘rdingizmi?
— Yo‘q, onangni ko‘ribman.
Xitoy davlatida esa: "Bo‘ldi bas, yetar endi" - deb yozilar ekan.
— Men suvsadim, suv ichgani ketayapman, - debdi.
2-tentak:
— Meni o‘rnimga ham ichib kel, - debdi.
Shunda 1-tentak ho‘p deb ketibdi. Bir ozdan so‘ng qaytib kelibdida, 2-tentakka qarab kulaveribdi.
2-tentak hayron bo‘lib:
— Ey, tentakmisan, nimaga o‘zingdan-o‘zing kulayapsan, - desa,
1-tentak:
— O‘zimni o‘rnimga toza suv, sening o‘rningga esa, iflos suv ichdim, - dermish
— Mix bilan qulog‘ni kovlab ko‘rayotuvdim, birdan negadir tovushi chiqmay qoldi, - dermish.
Uy egasi eshikni ochib, tilanchini ko‘ribdiyu bitta non chiqarib beribdi. Tilanchi esa:
— Menga tort bersangiz, debdi.
— Iye, nega? Doim non olardingku?
— Bugun mening tug‘ilgan kunim...
Tong saharda shundoq ko‘zini majburlab ochsa xotini baqirib yotibdi:
— Mayli nimaga kech kelding, deb so‘ramayman, Postel nimaga qon, deb so‘ramayman. Lekin javob ber: Nega oyim olib bergan toshoynaga to‘lik plastir yopishtirib chikding?