— Yo‘q ustoz.
— Nimaga tayyorlamading?
— Kecha akam 15 yil deganda qamoqdan chiqdilar.
— Meni qo‘rqitma! O‘tir, 5!
— Mana uylanding, endi baxtlimisan?
Uylangan yigit:
— Kim uylanib baxtli bo‘libdi?
— Kashey. Chunki uni qaynonasi bo‘lmagan.
Tushimda o‘qituvchilar "Hurmatli ota-onalar! Bizning o‘quvchilarni yana so‘kib, urib yurmanglar. Ularni sizlarga bu uchun berib qo‘yganimiz yo‘q...
O‘zimizga so‘ramagan "remont puli" ham bizdan sizlarga siylov" deyayotganmish. Ter bosib, uyg‘onib ketdim. Tavba, qaytar dunyo degani shumikin?!.
Bundan hayron bo‘lgan do‘sti undan so‘rabdi:
— Nega kuni bilan musiqa tinglaysan-da, yana kechqurun klubda musiqa tinglashga borasan? Bu senga nima uchun kerak?
U esa javob beribdi:
— Axir menga kuni bilan pivo ichishga berishmaydi-ku!?
— Sen nega choʻmilmayapsan? - deb soʻrashsa, baliq:
— Meni kupalnigim qolib ketibdi, - dermush.
Bir kuni uyiga ichmasdan kelib, ataylab ko‘zini yumib yotsa, xotini bilan bolalari tayoq olib kelib, endi urmoqchi bo‘layotganlarida o‘rnidan turib:
— Ha, demak bu senlarni ishlaring ekan-da!? – deb hammasini quvlab ketgan ekan.
Boyagi kishi “J”ga qarab:
— “Juda shoshilganlarga” bo‘lsa kerak. Shu eshikka kira qolay, - debdi-da, ichkariga yugurib kirsa, bir ayol turgan ekan. Ayolga qarab:
— Meniki ham juda shoshilinch edi-da... – dermish.
— Mana siz ayol kishi. Qanday qilib bunchalik futbol ishqoboziga aylangansiz?
Onaxon ko‘p o‘ylamay, javob beribdi:
— Bolam, men aslida futbolga umuman qiziqmasdim. Shu, turmushga chiqqanimdan keyin bobong har kuni kechqurun futbolni ko‘rishga majburlardi. Men o‘yinni ko‘rib, kim gol urdi, kim kartochka oldi, hamma tafsilotlarni yozib olardim. Ertalab bobongiz men yozganlarni o‘qib olardilar.
— Ie, nega bunaqa qilardilar?
— Choyxonaga borganlarida o‘rtoqlariga gap bermay, vaysash uchun-da...
— Onaxon, yaxshi-yam choyxonadagi muhokamaga sizni olib bormas ekanlar. Bo‘lmasa hozir boshqa chol bilan yashayotgan bo‘larmidingiz...?!