— Viloyat DAN boshlig‘i mening qaynotam bo‘ladi, - debdi.
— Yolg‘on! Bo‘lishi mumkin emas!
— Nega yolg‘on deb o‘ylaysiz?
— Unaqada boja bo‘lishimiz kerak edi-da.
— Yo‘q, nima edi?
— 5000 so‘m bering...
— Uxlayapman o‘g‘lim, uxlayapman..!
— Mashhur kino yulduzi bo‘lsam, butun dunyo men haqimda gapirsa, deyman.
— Sen haqingda butun mahalla gapirayotgani kamlik qilyaptimi?
— Oyi-oyi adam qayodala?
— Dadang Amerikada diplomat bo‘lib ishliydi.
Lichkada sms ko‘p — Seshanbaga o‘xshaydi.
Gosti bo‘lar jononlar — Chorshanbaga o‘xshaydi.
Kelinlar hursand bugun — Payshanbaga o‘xshaydi!
— Men tushunmadim, siz kreditni qaytarish niyatidamisiz, yoki yo‘qmi?
O‘yinchi tug‘uruqxonadan qaytib kelib, taasurotlari haqida gapirib berdi.
— U sizni o‘zingiz. Kichkinagina, baqaloq, hech narsani tushunmaydi, faqat baqirgani baqirgan.
— Ming-ming rahmat sizga shifokor-jon! O‘z minnatdorchiligimni qanday izhor qilishni ham bilolmay qoldim…
Unga javoban shifokor ma’noli iljaydi-da, dedi:
— Eh, azizam, bilasizmi, insoniyat pul degan qudratli narsani o‘ylab topganidan beri minnatdorchilik izhor qilish yo‘li osongina hal etilgan.
— Nima ishing bor, meni nega chaqirding!— dedi.
— Shohim, siz ko‘zchi, didi baland odamsiz, bir chamalab ko‘ring-chi, haydalgan joy ko‘pmi, haydalmaganimi?— dedi Afandi.
Nihoyatda achchig‘langan podsho:
— Ablah, mening ovimga halal berding!— dedida jo‘nab qoldi. podsho biroz yurgach, Afandi yana iyib ketdi-da, oltinlarni unga bergisi kelib chaqirdi:
— Shohim, qayting, bir xum oltin beraman! Oltinning nomini eshitgan podsho otining boshini burib qaytib kela boshladi. Biroq u yetib kelguncha Afandi yana aynib qoldi-da:
— Shohim, bir nazar solib qarang, ola ho‘kizim tez yuradimi, qorasi ildammi? — dedi Afandi.
Podsho o‘z ichida: «Bu jinni odam ekan» deb xayol qil-di-yu otni choptirib ketdi.
Afandi qo‘shni tugatib, kechqurun xumni ko‘tarib uyiga keldi. Xumni uyga qo‘yib, ho‘kizlarni joylash uchun molxonaga kirib ketdi. Xotini xumni qaragan edi, ichi to‘la oltin. U darrov oltinlarni sandiqqa solib, xumni tosh bilan to‘latib qo‘ydi.
Afandi molxonadan chiqquncha yana oltinlarni podshoga bergisi kelib qoldi-da, xumni qopga solib ko‘tarib, saroyga qarab jo‘nadi. Podsho beklari bilan kengashib o‘tirar edi. Afandi o‘rtaga kirib borib:
— Shohim, sizga bir xum oltin olib keldim,— dedi-da xumni gilamga ag‘dardi.
Undan to‘kilgan toshlarni ko‘rib, hamma ajablandi. Afandi xijolatdan chiqish uchun, dedi:
— Bordi-yu, shu xum to‘la tilla bo‘lganda, necha botmon kelar edi?