— Nima bilan shug‘ullanasiz?
— Men ayni damda odamlarni hayotdagi o‘rnini topishga yordam beraman.
— Ruhshunosmisiz?
— Yo‘q, taksi haydovchisiman!
Boy xizmatkorini chaqirib buyuribdi:
— Kuchugimni dumini kesib tashla!
Xizmatkor hayron bo‘lib:
— Axir bu sodiq itingiz Djek-ku
— Ertaga qaynonam kelayotgan ekan. Uni tashrifidan hech qanday xursandchilik namoyish etilmasligi kerak!
Dorixonada:
— Menga og‘riq qoldiradigan dori bering.
— Qayering og‘riyapti?
— Kechqurun kundaligimni adamga ko‘rsatmoqchi edim.
Er ishdan uyga kelsa, xotini kitob o‘qib o‘tiribdi. Er undan so‘rabdi:
— Xotinjon mensiz zerikmadingmi? Yo‘q, men kun bo‘yi Shekspir bilan tillashib o‘tirdim.
— Shunaqami? Ko‘rdim.
— Nimani ko‘rdingiz?
— O‘sha Shekspir karavat ustida shlyapasini unutib qoldiribdi, - dermish.
Kelin ishdan qaytdi. Qarasa bitta ovsini yig‘layotgan emish, ikkinchisi esa kulayotgan emish.
— Nega kulyapsiz? - deb so‘rabdi.
— Qaynonamiz tomga chiqaman deb, umbaloq oshib yiqilib tushdi.
— Unda siz nega yig‘layapsiz, tegida turganmidingiz?
— Yo‘q, man qanaqa qilib yiqilganlarini ko‘rolmay qoldim…
Afandi shayx bilan qabristonni ziyorat qilib yurar edi. U qabr toshiga yozilgan bir lavhani o‘qib hayron qoldi, unda: «Bu shaharning podshosi Sulton Abdulmalik pop Sulton Abdulmutalib jahonga mashhur bo‘lib uch yoshida vafot etdi» deb yozilgan ekan:
Afandi taajjublanib shayxdan so‘radi:
— Uch yoshida o‘lgan bola qanday qilib jahonga mashhur bo‘ladi?
Shayx javob berdi:
Sulton Abdulmalik yetmish yil yashab shundan faqat uch yilini xursandchilik bilan o‘tkazgan ekanlar. Shuni umr hisoblab, vasiyat qilganlar.
— Agar shunday bo‘lsa,— dedi Afandi,— men o‘lganimda qabrimga lavha tosh qo‘yiladigan bo‘lsa, unga: «Mulla Nasriddin tug‘ildi-yu o‘sha zamoni o‘ldi» deb yozilar ekan-da!
Yigit bo‘lajak kelinining otasi bilan suhbati:
— Qizingiz, meni xotinim bo‘lishga rozilik bildirdi!
— Hmm, o‘zing aybdorsan, har kun qatnab yurish natijasi shu-da...
Ertalab turgan erning ro‘parasida, xotini enkayib, go‘yoki ta’zim qilib turgan ekan.
Er:
— Tazim qilishing shart emas. "Assalomu-alaykum, xayrli tong begim" - desang yetarli!
Xotini:
— Ey, boring-ye, byelim qotib qoldi, - dermish
Bir kuni Afandi:
— Xotin, tanish mullabachchalar kelishdi, oshni katta qil,— dedi.
Xotini tajang bo‘lib o‘shqirdi:
— Uyingizda sichqonlar hassa tayanib yuribdiku, nimangizga mehmon boshlab keldingiz?
Afandi myehmonlar oldiga chiqib dedi:
— Xotinim behisiz osh yaxshi bo‘lmaydi deya yotibdi. Ulmay-netmay kuzga yetib olsak, xotinim otasinikiga borib behi olib keladi. Osh dam yeguncha bir aylanib kelinglar!
Afandi ketayotsa, ikki bola yong‘oq talashib mushtlashayotgan ekan. Afandi ikkovini ajratib, yong‘oqni oldi, uni pichog‘i bilan ikkiga ajratib, mag‘zini olib og‘ziga soldi, ikki palla po‘choqni bolalarga bittadan berib:
— Bu, sizlarni murosaga keltirganim uchun pichoq uchi,—dedi.