Bolalar haqida latifalar

Tun qorong‘usida bir erkak uyiga mast, ust-boshi kir, g‘ijim holda kirib kelib, uxlab qolibdi. Ertalab uyqudan tursa, xotini uyda yelib-yugurib yuribdi. Erini kiyimlarini tozalagan, dazmollagan. Oshxonaga kirsa stol ustida turli xil noz-ne’matlar bilan to‘ldirilgan nonushta, ... Xotini u yoqqa o‘tsa ham eriga jilmayarkan, bu yoqqa o‘tsa ham jilmayarkan. Er bu holatni ko‘rib hangu-mang bo‘lib, o‘g‘lidan so‘rabdi:
— Nima bo‘ldi onangga, nega bunaqa? - desa, o‘g‘li:
— Kechasi kelganingizda onam jahl bilan sizni uyga sudrab kirib, kiyimlaringizni yechayotgan edilar, siz onamga qarab:
— Menga yaqinlashma, meni xotinim bor deyishiz bilan, onam o‘zgarib qoldilar, - dermish.
O‘quvchi maktabga kelib ustoziga debdi:
— Ustoz, men endi bu maktabda o‘qimayman! Men Amerikaga ketyapman.
— Amerikada nima qilasan?, - so‘rabdi ustozi.
— Amerikada yashaydigan bobom maktub yo‘lladi. Uni ko‘zlari ancha xiralashib qolibdi. Uni fermasi, ikkita yirik korxonasi va o‘nta do‘koni bor. Men ularni boshqaraman.
— Bobongga ayt, hamma narsalarni sotib, bu yerga ko‘chib kelsin. Biz unga g‘amxo‘rlik qilamiz.
— Nimalar deyapsiz ustoz?! Xatda aniq yozilgan, bobomni ko‘zi xiralashgan, aqldan ozmagan!
Birinchi sinf o‘quvchisi o‘qituvchisiga savol berdi:
— Ustoz, odam qanday tush ko‘radi?
O‘qituvchi:
— Odamlar uxlagan payt sochlari tikka bo‘lib, antenna rolini bajaradi. Shunda bemalol tush ko‘radi, - desa, bir bola xafa bo‘lib:
— Meni dadam g‘irt kal. Unaqada umuman tush ko‘rolmas ekanlarda desa, O‘qituvchisi:
— Sen xafa bo‘lma, aksincha, seni dadang eng ko‘p tush ko‘radi. Chunki dadangni boshi parabolicheskaya antenna, - dermish.
Pashsha tutib olgan Madina oyisiga:
— Oyijon, mana bu pashshadan fil yasab bering.
— Nimalar deyapsan? Esing joyidami o‘zi?      
— Axir dadam sizga doim pashshadan fil yasaysan deydilar-ku.
O‘qituvchi dars vaqtida o‘quvchisini burchakka turg‘azib qo‘yib, qo‘yibdi:
— Sen shu ahvolda katta bo‘lsang kim bo‘lasan?!
Shunda o‘quvchi:
— Men katta bo‘lsam, quruvchi bo‘laman! Burchagi yo‘q sinf xonalar quraman...
O‘qituvchi “Yashash uchun kurash” mavzusida dars o‘tmoqda:
— Aytinglar-chi, kimsasiz orolga o‘zingiz bilan nima olib ketgan bo‘lardingiz?
— Men och qolmaslik uchun bir qop bug‘doy olib ketardim, - debdi Ma’ruf.
— Men esa bitta xizmatkor va sharob tayyorlash uchun uzum ko‘chatini olib ketgan bo‘ladim, - dermish Sharif.
Shunda Xamid o‘rnidan turib:
— Men orolga o‘zim bilan Ma’ruf va Sharifni olib ketgan bo‘lardim, - degan ekan.
Bir bola yo‘lda ketayotib “Oh, endi sani o‘zganing lablari erkalaydi”, deb ketayotsa, bir katta kishi:
— Nima yaxshi ko‘rgan qizing tashlab ketdimi? - desa,
— Chupa chupisimni yo‘qotib qo‘ydim, - dermish.
Darsda:
— Aytchi Hasan katta bo‘lsang kim bo‘lasan?
— Men katta bo‘lsam boy bo‘laman, pullarim ko‘p bo‘ladi, xotin olaman, unga mashina, uy, yaxta tillolar oberaman! Chet ellarga aylangani obketaman!
— Yaxshi molodets! Senchi Akbar sen kim bo‘lasan?
— Men Hasanni xotini bo‘laman!
— Adajon, tushimda menga besh ming berganmushsiz...
— O‘sha pullarni o‘zingga olib qo‘yaqol, o‘g‘lim!
Qari qassobning ikki o‘g‘li bor ekan. Qayerda urush-janjal, qayerda o‘g‘irlik, bezorilik bo‘lsa aka-ukalarni qo‘li bo‘lar ekan.
Har qancha urinsa ham, o‘g‘illarini tarbiya qilolmagan otasi qishloq qozisiga murojaat qilibdi. Qozi ularni chaqirib kelishni buyuribdi. Ota ikki o‘g‘lini olib qozi huzuriga kelibdi.
Qozi katta o‘g‘ilni chaqirib "Uyat qani?", - deb so‘rabdi. Aka jim turaveribdi. Qozi: "Senga uyat qayoqda deyabman", - debdi. Yana jim turaveribdi.
Jahli chiqqan imom "Hoy bola, uyat qani deyabman" deb baqiribdi.
Shunda aka-uka turib qochishibdi.
Ukasi:
— Aka nima bo‘ldi, nega qochdik? - deb so‘rasa.
Akasi:
— Uka, qoch, qozining uyatini kesib ketishibdi, bizdan ko‘ryapti, - degan ekan.