Boshqalar haqida latifalar
— Turkiya, Arabistonning hamma shaharlariga bordim. Juda miriqib dam oldim.
Qo‘shnilaridan biri debdi:
— Unda siz jug‘rofiyani yaxshi bilsangiz kerak?!
— Yo‘q! Men hali Jug‘rofiyaga bormadim. Lekin, yaqinda u yerga ham borishni rejalashtirganman, - dermish haligi odam.
Ochib, bittasini oldim. Qo‘llarimni artdim keyin stolni artdim, birozdan so‘ng oyoq kiyimimni, sal turib ...
— Sumkangizni ichida nima bor?
Sayyoh:
— Kuchugim uchun yemish olganman.
— Ko‘rsam bo‘ladimi?!
Sayyohni sumkasi tamaki, spirtli ichimliklar bilan to‘la ekan.
Nazoratchi:
— Nima, kuchugingiz shularni yeydi deb o‘ylaysizmi? - desa, sayyoh:
— Yemasa o‘ziga qiyin! O‘zidan ko‘rsin... Och qoladi...
Dallol:
— Sizga bitta kompyuter, Arteldan barakali kir yuvish mashinasi va gaz plitasi beraman. O‘yinni shu yerda to‘xtatasizmi? – debdi.
Yigit ko‘p ham o‘ylamasdan:
— Aka, kompyuter bilan kir yuvish mashinasi kerak emas. Qishlog‘imizda svet yo‘q, gaz plitasi ham kerak emas. Unga yoqadigan gazimiz yo‘q. Yaxshi, shu sovg‘alarni o‘rniga bir mashina o‘tin bering. Oilam bilan qishdan eson-omon chiqib olardim. Bir moshina o‘tinga o‘yinni to‘xtatgan bo‘lardim... – degan ekan.
— Meni mozorga oboringlar, - debdi
Oborishibdi. U mozorni ziyorat etib, tilovat qilibdi.
Keyin Samarqandga boribdi. U yerda ham hamma joyni ko‘rsatishibdi. Qaytishida yana mozorini ziyorat qilibdi.
Keyin Qashqadaryoga borib, aylanib:
— Endi mozorga oboringlar, - desa
— Bizda mozor yo‘q, - deyishibdi
— Iye, o‘lganlarni qayoqqa ko‘masizlar, - desa
— Bizda hech kim o‘lmaydi, tug‘ilib Toshkentga ketishadi, - deyishibdi.
Bizda sochingizni asrash uchun chiroyli qutilar bor.
Ichmayman, chekmayman, ovqat deyarli yemayman, ...
Suratimni qabristondagi marmar toshlardan birida ko‘rishingiz mumkin.
— U yoqqa mumkin emas.
— Baliq oviga boramizmi?
— Borish mumkin emas ovga.
— Uylanganingga afsuslanyapsanmi?
— Afsuslanish mumkin emas.