Kaltafahmlar haqida latifalar
— Sen qaysi avtobusni kutvosan? 6-avtobusni.
— Men bo‘lsam 5-avtobusni kutvoman..
— Vooooy, qara 65-avtobus kevotti. URA birga ketarkanmiz!
Er:
— Xotin, shkaf to‘la kiyimlaring bo‘lsa, har oy senga 1-millionlik ustbosh olib bersam, deb borib shkafni ochib:
— Mana Hindistondan kelgan djempering, mana Dubaydan kelgan ko‘ylaging, mana Turkiyadan kelgan ko‘ylaging, mana.... iye Ahmad bu yerda nima qilyabsan qochib tur, mana Yaponskiy ko‘ylaging.... - dermish.
— Komandir bir kishi eshikni ochinglar tushib qolaman deb janjal qilyapti, nima qilaylik, — desa.
Komandir so‘rapti:
— Qanaqa odam ekan o‘zi?
Styuardessa:
— Bilmayman, hamma joyi gips, xassa ko‘tarib olgan.
Komandir xotirjamlik bilan:
— Ha u odammi, mayli eshikni ochinglar u har doim shu yerdan tushib qolardi.
— Ay!, - deb baqiribdi.
"Ay!" degan aks-sado kelibdi.
— Kimsan?, - so‘rabdi bola hayron bo‘lib.
"Kimsan" degan aks-sado eshitilibdi.
— Tentak, - deb baqiribdi.
Yana "Tentak" eshitilibdi.
Adasi o‘g‘liga qarab, — To‘xta, - debdi-da, — Sen zo‘rsan!, - deb baqiribdi.
"Sen zo‘rsan" degan sado kelibdi.
— Seni yaxshi ko‘raman, - desa,
"Seni yaxshi ko‘raman" degan ovoz kelibdi tog‘lardan.
— Ko‘rdingmi o‘g‘lim, men zo‘rman va meni yaxshi ko‘rishadi. Sen esa tentaksan, - degan ekan adasi.
— 1 ta buxanka non olingda, tuxumni so‘rang. Bor bo‘lsa, 10 ta oling!
Eri do‘konga kirib sotuvchiga debdi:
— 1 ta buxanka bering. Tuxum bormi?
— Bor, - debdi sotuvchi.
— Unda 10 ta buxanka berasiz, - dermish eri.
— Men safarga ketyapman. Uyni qulflab ketaman. Men kelguncha ko‘chaga chiqmagin.
Haligi odam uyni qulflab, kalitini eng yaqin, ishongan do‘stiga tashlab debdi:
— Senga hammadan ko‘proq ishonaman. Bu uyimni kaliti. Xotinimni rashk qilishimni bilasan. Kalitni hech kimga berma! Men kelguncha xotinim hech kim bilan ko‘rishmasin!
Haligi odam samolyotga chiqib, endi uchib ketayotsa, do‘sti qo‘ng‘iroq qilib qolibdi:
— O‘rtoq, senga ishonaman deganding. Uyni kaliti tushmayapti-ku, boshqa kalitni tashlab ketibsan...!
— Voy dadasi, endi men qop-qora bola tug‘aman, shunaqa irim bor, - debdi. Ovsar kuyov uyiga kelib onasiga:
— Oyi shu rostmi? Yo‘limizdan qora mushuk o‘tgandi. Xotinim endi qora bola tug‘adimi? – desa. Buni kuzatib turgan dadasi:
— Xotin, sen tug‘ruqxonaga ketayotganingda oldingdan eshak o‘tmaganmidi? – dermish.
— Bemahalda nega bu yerda yotibsan? - desa, xotini:
— Yuragim huruj qilib qoldi, - debdi.
Eri tez yordamga qo‘ng‘iroq qilish uchun yo‘lakdagi telefonga yugurib chiqsa, o‘g‘li debdi:
— Ada, shkafni ichida qo‘shni amaki o‘tiribdi!
Er yotoqga qaytib kirib, shkafni ochsa, haqiqatdan qo‘shni kishi kiyimsiz o‘tirgan ekan.
Shu payt erini jahli chiqib ketib, shkaf ichidagi qo‘shnisiga qarab:
— Anavi yerda xotinimni yuragi huruj qilib yotibdi, sen bo‘lsa shkafni ichida xotirjam o‘tirishingni qara! - dermish.
Oradan ko‘p o‘tmay odamlar tentakni yoniga kelib:
— Siz uni suvdan qutqarib olgan edingiz, u bo‘lsa o‘zini osib o‘libdi, - desa, tentak:
— Iye, o‘lib qolibdimi? Men uni qurisin deb daraxtga ilib qo‘ygandim, - dermish.
— Onasi, suzishga qatnashsang bo‘larmidi... Qomating buzilib ketyapti! - desa, xotini:
— Kit degan jonivorni bilasizmi? Bir umr suzadi. Qani unda qomat?! - debdi.