Lof-yolgon haqida latifalar
"Voy dod!" desa to‘xtar ekan. "Hayriyat" desa yurarkan.
Bir kun mashinada ketayotsa, jar tomonga kelib qolibdi.
"Voy dod" desa, mashinasi to‘xtabdi. Shu payt "Hayriyat" degan ekan.
— Sen o‘g‘il bolamisan, qiz bolami?
— Bilmiman, - debdi.
— Tuvakdan tur-chi, aytaman! - debdi bola.
— O‘g‘il bola ekansan!
— Qayerdan bilding?
— Tuvaging ko‘k rangda ekan. Qizlarni bog‘cha opam qizil tuvakka o‘tkizadilar.
— Meni o‘psang, go‘zal malikaga aylanaman...
Buni ko‘rgan yigit qurbaqani olib cho‘ntagiga solayotganmish:
— Nima qilyapsan? Men go‘zal malikaman, - desa, yigit:
— Go‘zal malikalar tiqilib yotibdi. Gapiradigan qurbaqa hali birorta blogerda yo‘q. Sen menga shundayligincha kerakliroqsan! - degan ekan.
— Hov anavi kelayotgan ko‘chani boshida to‘xtatib yuboring, - debdi.
Haydovchi bo‘lsa:
— Bugun ko‘zoynagim uyda qolib ketibdi. Tushadigan joyingizda yetib kelganimizda aytarsiz, darrov to‘xtataman mashinani, - dermish.
— Balkon oynalariga panjara o‘rnatmoqchidim, - debdi yigit.
Ayol:
— Axir bizni uyimizda usta ishlayapti, - desa, yigit:
— O‘sha menman! Balkondan pastga tushib ketdim, - debdi.
— Albatta tovuq!
— Nimaga?
— U xo‘rozni chap qovurg‘asidan yaralgan.
Birozdan keyin uydan kuchuk chiqib kelibdi-da:
— Ko‘rmayapsanmi, uyda hech kim yo‘q! - debdi.
Haligi odam hushidan ketib qolibdi. O‘ziga kelib qarasa, kuchuk haliyam turgan ekan.
— Sen gapirasanmi? Boshqa kuchuklarga o‘xshab vovullashni bilmaysanmi? - desa, kuchuk:
— Bilaman. Seni qo‘rqitgim kelmadi-da, - dermish.