Pul-boylik haqida latifalar
— Nima o‘qiyapsan?
— Gazetadagi maqola. Erini cho‘ntagidan pul o‘g‘irlaydigan xotin haqida ekan.
— Uni nima qilmoqchisan?
— Maqoladan nusxa ko‘paytirib, kiyimimning har bir cho‘ntagiga solib qo‘ymoqchiman.
— Adasi, sizga ikkita yangiligim bor. Birinchisi yaxshi, ikkinchisi yomon.
G‘azablangan er:
— Yomonidan boshla!
— Yomoni shuki, kaptivani urib oldim.
— Yaxshisi-chi?
— Boshqa bunday qilmayman...
“Chekish man etiladi” va “Pora olmayman”.
Tadbirkor sekin gap boshlabdi:
— Menga yer kerak. Tezroq qurilish boshlamoqchi edim. Bunga katta miqdorda pul ham yig‘ib qo‘yganman... Ammo, avval sizning ruxsatingiz kerak ekan...?
Bu gapni eshitgan rahbar “Chekish man etiladi” degan yozuvni sekin stolni tagiga olib qo‘yibdi-da:
— Keling, avval chekib olsak-a? – degan ekan.
— O‘zingizni qo‘lga oling, hozir sal boshingiz aylanib, ko‘zingizni oldi qorong‘ulashadi... Xizmat haqi uchun 300 ming so‘m to‘lang!
— Ada, menga besh ming bering.
Adasi bo‘lsa:
— Nima, to‘rt ming? Uch mingni nima qilasan? Senga ikki ming ham yetadi! Mana ming so‘m, - deb besh yuz so‘m bergan ekan!
Qozi “Ertaga kelinglar. Muammoni ertaga yechamiz” deb qaytarib yuboribdi. Qozixonadan chiqqan yigitlardan birining fikri buzilib, qozini oldiga qaytib borib 40 tilla tanga pora beribdi. Qozi ishni uning foydasiga hal qilib berishga va’da beribdi. Yo‘lda ketayotgan ikkinchi do‘st ham qoziga borib 100 tilla berib, u ham ishni o‘z foydasiga hal qilib berishni so‘rabdi. Qozi uni ham pulini olib qolibdi.
Ertasiga aytilgan vaqtga do‘stlar qozining huzuriga borishibdi va o‘z muammolarini hal qilib berishni so‘rashibdi. Qozi ularni eshitibdi-yu, bir so‘z demay jim o‘tiraveribdi. Biroz vaqt o‘tgandan keyin birinchi do‘stni sabri chidamay qoziga bergan 40 tilla tangani eslatib qo‘yish maqsadida debdi:
— Qozi buva, gapni dangal, qirqib-qirqib gapirmaysizmi desa, qozi:
— Ha, qirqib-qirqib gapiray desam, do‘stingni yuzidan o‘tolmay turibman-da, - dermish.
— Bizga ichishga 2 ta kafe olib keling.
Ofitsiant:
— Sizlarga kofe olib kelishim mumkin, lekin kafeni olib kela olmayman.
— Yo‘q! Bizlarga kafe olib keling!
— Yaxshi qiz sizlarga kafeni berib yuborsam, keyin men qayerda ishlayman? – degan ekan ofitsiant.
— Hoy nima qilyapsan? Nega o‘t yeyapsan? – deb so‘rasa, daydi:
— Nima qilay? Qornim och... Hech bo‘lmasa shu chimni “g‘ajib turay” – debdi.
Boy mashinasini eshigini ochib:
— Chiq! Bugun men sahiyman! Ketdik, bir joyga olib boraman, - debdi.
Kambag‘al daydi mashinaga chiqib, o‘zida yo‘q xursand bo‘lib:
— Hamma odamlar boylarni ziqna, bahil deyishadi. Aslida unaqa emas ekan-ku! – desa, boyvachcha:
— Bugun men juda sahiyman. Hozir seni dalahovlimga olib boraman. U yerdagi chimni o‘rishga anchadan beri vaqtim bo‘lmayotgan edi. Istaganingcha yeyaver! – degan ekan.
— Adasi, basseyn qurish uchun hayriya so‘rashyapti. Nima beray?
— Bir chelak suv berib yubor!