Qoshnilar haqida latifalar
— Qayerga ketyapsiz?
— Vazirlikka. Tartibga keltirib kelish uchun.
— Qoyilman! Juda-yam jur’atli ekansiz-ku?!
— Yo‘q, men shunchaki u yerda farroshman...
— Kechirasiz-u, lekin qizingiz birinchi bo‘lib boshladi.
— Adasi, qarang! Anavi ayol kirlarni chala yuvar ekan, - debdi.
Eri indamabdi. Ertasiga, indinga yana shu holat takrorlanaveribdi. Uchinchi kuni xotini derazadan qarab:
— Hayriyat-yey, anavi ayol bugun kirlarni tozza yuvibdi, - desa, eri:
— Yo‘q, men ertalab derazalarimizni artib qo‘ydim, - dermish.
— E dugonajon, anchadan beri tobim yo‘q. Juda mazam qochyapti. O‘tib ketarmikan-a?
— Havotir olma, o‘tib ketadi. O‘tgan yili yon qo‘shnim huddi shunaqa bo‘lib yurgandi. Rahmatli, o‘tib ketdi...
— Bu ko‘ylak meni semiz ko‘rsatmayaptimi?
Eri:
— To‘g‘risini aytsam, xafa bo‘lmaysanmi?
— Yo‘q! Gapiravering, - debdi xotini.
Eri:
— Yuqori qavatda yashaydigan qo‘shni ayol menga juda-yam yoqadi-da!!!
— Boshqa domdagi tarakanlar sizlarni rosa yomonladi ular sizlar bilan urushamiz ham dedi.
Shunda tarakanlar huddi gap tushunganday. Bir saf bo‘lib chiqib ketishibdi. odam ham hursand bo‘lib shukur qutildim deb uyquga ketibdi. Ertalab uyqudan turib qarasa, uyga oldingi tarakanlar
ko‘payib qaytib kelibdi. Odam ham hayron bo‘lib ularga urushmaylami, desa:
Tarakanlardan biri chiqib:
— E, ular qo‘rqoq ekan biz ularni asrlikga olib keldik, debdi.
Shunda odamni jahli chiqib qani hammang yo‘qol deb baqiribdi.
Tarakanlar sekin chiqib keta boshlabdi. Ohirida bir tarakan hassaga tayanib har 2 qadamda odamga qarab chiqib ketayotsa.
Odamga qiziq tuyulib kulibdi. Shunda haligi tarakan oldindagilarga qarab:
— Hoy, qaytinglar hazillashibdi debdi
— Men ham minib ko‘rsam maylimi? - deb so‘ragan ekan,
— Mayli, - deb, unga zebrani beribdi. Qo‘shnisi zebrada bir aylanib kelib:
— Inomarka baribir boshqacha-da... - dermish.
— Ha qo‘shni, xo‘rozingizni sotgani olib ketyapsizmi?
Qo‘shnisi unga qarab:
— E, yo‘q! Shunchaki, tovuqlarim xo‘rozsiz bozorga bormaymiz deyishyapti, - deb javob qaytaribdi.
— Shu ayoldan guruch so‘rab chiqaman, - deb, ayolni eshigini qo‘ng‘irog‘ini bosib turib, o‘ylanib qolibdi. Hozir u chiqsa, guruch so‘rasam, osh qilishimni biladi. Keyin ilojsiz oshga taklif qilaman. U chiqadi, mehmonni hurmatidan shampan quyaman. Shu payt eshik ochilib, xotinim kirib kelib qoladi...
Shunday hayol surib tursa, eshikni qo‘shnisi ochib:
— Labbay qo‘shnijon, keling, - desa, yigit:
— Ey-y, guruching boshingdan qolsin! - deb ketib qolibdi.
— Bemahalda nega bu yerda yotibsan? - desa, xotini:
— Yuragim huruj qilib qoldi, - debdi.
Eri tez yordamga qo‘ng‘iroq qilish uchun yo‘lakdagi telefonga yugurib chiqsa, o‘g‘li debdi:
— Ada, shkafni ichida qo‘shni amaki o‘tiribdi!
Er yotoqga qaytib kirib, shkafni ochsa, haqiqatdan qo‘shni kishi kiyimsiz o‘tirgan ekan.
Shu payt erini jahli chiqib ketib, shkaf ichidagi qo‘shnisiga qarab:
— Anavi yerda xotinimni yuragi huruj qilib yotibdi, sen bo‘lsa shkafni ichida xotirjam o‘tirishingni qara! - dermish.