Uddaburonlar haqida latifalar
— Kim jinni bo‘lsa doskaga chiqsin, - debdi.
Shunda bir bola chiqibdi. O‘qituvchi so‘rabdi:
— Ha, jinniligini tan oldingmi?
Shunda bola:
— Yo‘q men ham sizga qo‘shilay, - debdi.
Uy egasi eshikni ochib, tilanchini ko‘ribdiyu bitta non chiqarib beribdi. Tilanchi esa:
— Menga tort bersangiz, debdi.
— Iye, nega? Doim non olardingku?
— Bugun mening tug‘ilgan kunim...
— Nok yeycanmi, shokoladmi?
Alisher:
— Nokolad
— Menga xiyonat qilganmisiz?
— Bu nima deganing?! Albatta yo‘q! - debdi eri. Shunda xotini:
— To‘g‘risini aytavering, xiyonat qilganmisiz? Baribir umrim tugayapti, - desa, eri:
— Mabodo o‘lmay qolsang-chi!? - dermish.
— Sanga uylanaman, desa
— Onamdan so‘rang, nima desalar, shu. Oloy bozoriga borsangiz, o‘sha yerda tilanchilik qiladilar, debdi.
Bola borib, qizni onasiga:
— Qizingizga uylanmoqchiman, desa
Onasi:
— Faqat bitta shartim bor, debdi. O‘rnimda 3 kun tilanchilik qilasan.
Bola rozi bo‘libdi. Oradan 3 kun, 5 kun, hatto 10 kun o‘tsa hamki bola qiznikiga bormabdi.
Oxiri qizning onasi kelib:
— Sinovimdan o‘tding. Qizim saniki, desa
Bola:
— Qizingam, sanam kerak emassan. Yo‘qollaring! Joyni hech kimga bermayman, debdi.
— Nima ishing bor, meni nega chaqirding!— dedi.
— Shohim, siz ko‘zchi, didi baland odamsiz, bir chamalab ko‘ring-chi, haydalgan joy ko‘pmi, haydalmaganimi?— dedi Afandi.
Nihoyatda achchig‘langan podsho:
— Ablah, mening ovimga halal berding!— dedida jo‘nab qoldi. podsho biroz yurgach, Afandi yana iyib ketdi-da, oltinlarni unga bergisi kelib chaqirdi:
— Shohim, qayting, bir xum oltin beraman! Oltinning nomini eshitgan podsho otining boshini burib qaytib kela boshladi. Biroq u yetib kelguncha Afandi yana aynib qoldi-da:
— Shohim, bir nazar solib qarang, ola ho‘kizim tez yuradimi, qorasi ildammi? — dedi Afandi.
Podsho o‘z ichida: «Bu jinni odam ekan» deb xayol qil-di-yu otni choptirib ketdi.
Afandi qo‘shni tugatib, kechqurun xumni ko‘tarib uyiga keldi. Xumni uyga qo‘yib, ho‘kizlarni joylash uchun molxonaga kirib ketdi. Xotini xumni qaragan edi, ichi to‘la oltin. U darrov oltinlarni sandiqqa solib, xumni tosh bilan to‘latib qo‘ydi.
Afandi molxonadan chiqquncha yana oltinlarni podshoga bergisi kelib qoldi-da, xumni qopga solib ko‘tarib, saroyga qarab jo‘nadi. Podsho beklari bilan kengashib o‘tirar edi. Afandi o‘rtaga kirib borib:
— Shohim, sizga bir xum oltin olib keldim,— dedi-da xumni gilamga ag‘dardi.
Undan to‘kilgan toshlarni ko‘rib, hamma ajablandi. Afandi xijolatdan chiqish uchun, dedi:
— Bordi-yu, shu xum to‘la tilla bo‘lganda, necha botmon kelar edi?
— Oyi qizingizni olib keting! Qizingiz menga yoqmadi. Arang bir oy chidadim. Menga bunaqa xotin kerakmas!
Qaynona:
— Voy sho‘rim qursin. Kuyov bola har qanaqa olingan mahsulotni 3 kun muddat ichida qaytarish kerak. O‘z vaktida qaytarilmagan mahsulotga ishlab chiqaruvchi javobgar bo‘lmaydi!
— Ha, Afandi nima qilib o‘tiribsiz!—so‘radi.
— G‘oz sho‘rva ichayotibman,— javob berdi Afandi.
— Go‘shti qani, yo‘q-ku?
— Go‘shtini tuzlab patiga o‘rab qo‘ydim, huv, ana!— deb uchib ketayotgan g‘ozlarni ko‘rsatdi Afandi.
— Xo‘jayin, ovqatim shirin chiqdimi?
— Haaa, rosa..., xuddi molni tezagiday shirin ekan, - desa.
Xotiniga ham alam qilib:
— Qoyil-ye dadasi, tatib ko‘rmagan narsangiz yo‘g‘-a.