Uddaburonlar haqida latifalar

Bir o‘qituvchi sinfiga:
— Kim jinni bo‘lsa doskaga chiqsin, - debdi.
Shunda bir bola chiqibdi. O‘qituvchi so‘rabdi:
— Ha, jinniligini tan oldingmi?
Shunda bola:
— Yo‘q men ham sizga qo‘shilay, - debdi.
Agar ayolingiz sizni cho‘ntagingizni tekshirmasligini aytsa, ishonmang. Bor-yo‘g‘i cho‘ntagingizga ayollar lab bo‘yog‘ini solib qo‘ysangiz bas!
Bir tilanchi eshikni taqqillatibdi.
Uy egasi eshikni ochib, tilanchini ko‘ribdiyu bitta non chiqarib beribdi. Tilanchi esa:
— Menga tort bersangiz, debdi.
— Iye, nega? Doim non olardingku?
— Bugun mening tug‘ilgan kunim...
Alisher 5 yosh Onaci:
— Nok yeycanmi, shokoladmi?
Alisher:
— Nokolad
Bir ayol jon berayotgan ekan. Eridan so‘rabdi:
— Menga xiyonat qilganmisiz?
— Bu nima deganing?! Albatta yo‘q! - debdi eri. Shunda xotini:
— To‘g‘risini aytavering, xiyonat qilganmisiz? Baribir umrim tugayapti, - desa, eri:
— Mabodo o‘lmay qolsang-chi!? - dermish.
Bir bola lo‘li qiz bilan bir birlarini sevisharkan. Bola qizga:
— Sanga uylanaman, desa
— Onamdan so‘rang, nima desalar, shu. Oloy bozoriga borsangiz, o‘sha yerda tilanchilik qiladilar, debdi.
Bola borib, qizni onasiga:
— Qizingizga uylanmoqchiman, desa
Onasi:
— Faqat bitta shartim bor, debdi. O‘rnimda 3 kun tilanchilik qilasan.
Bola rozi bo‘libdi. Oradan 3 kun, 5 kun, hatto 10 kun o‘tsa hamki bola qiznikiga bormabdi.
Oxiri qizning onasi kelib:
— Sinovimdan o‘tding. Qizim saniki, desa
Bola:
— Qizingam, sanam kerak emassan. Yo‘qollaring! Joyni hech kimga bermayman, debdi.
Afandi qo‘sh xaydab yurib bir xum oltin topib oldi. Atrofiga olazarak qaragan edi, yonida ov qilib yurgan podshoga ko‘zi tushdi. «Agar shu oltinlarni podshoga bersam, biror shaharga meni hokim qilar» degan xayol ko‘nglidan o‘tdi-da, podshoni chaqirdi. podsho ham kela boshladi, U kelguncha, oltinlarning mehri o‘tkirlik qilib, uni podshoga bergisi kelmay qoldi. Podsho:
— Nima ishing bor, meni nega chaqirding!— dedi.
— Shohim, siz ko‘zchi, didi baland odamsiz, bir chamalab ko‘ring-chi, haydalgan joy ko‘pmi, haydalmaganimi?— dedi Afandi.
Nihoyatda achchig‘langan podsho:
— Ablah, mening ovimga halal berding!— dedida jo‘nab qoldi. podsho biroz yurgach, Afandi yana iyib ketdi-da, oltinlarni unga bergisi kelib chaqirdi:
— Shohim, qayting, bir xum oltin beraman! Oltinning nomini eshitgan podsho otining boshini burib qaytib kela boshladi. Biroq u yetib kelguncha Afandi yana aynib qoldi-da:
— Shohim, bir nazar solib qarang, ola ho‘kizim tez yuradimi, qorasi ildammi? — dedi Afandi.
Podsho o‘z ichida: «Bu jinni odam ekan» deb xayol qil-di-yu otni choptirib ketdi.
Afandi qo‘shni tugatib, kechqurun xumni ko‘tarib uyiga keldi. Xumni uyga qo‘yib, ho‘kizlarni joylash uchun molxonaga kirib ketdi. Xotini xumni qaragan edi, ichi to‘la oltin. U darrov oltinlarni sandiqqa solib, xumni tosh bilan to‘latib qo‘ydi.
Afandi molxonadan chiqquncha yana oltinlarni podshoga bergisi kelib qoldi-da, xumni qopga solib ko‘tarib, saroyga qarab jo‘nadi. Podsho beklari bilan kengashib o‘tirar edi. Afandi o‘rtaga kirib borib:
— Shohim, sizga bir xum oltin olib keldim,— dedi-da xumni gilamga ag‘dardi.
Undan to‘kilgan toshlarni ko‘rib, hamma ajablandi. Afandi xijolatdan chiqish uchun, dedi:
— Bordi-yu, shu xum to‘la tilla bo‘lganda, necha botmon kelar edi?
Yangi kiyov qaynonasiga telefon qilayabdi:
— Oyi qizingizni olib keting! Qizingiz menga yoqmadi. Arang bir oy chidadim. Menga bunaqa xotin kerakmas!
Qaynona:
— Voy sho‘rim qursin. Kuyov bola har qanaqa olingan mahsulotni 3 kun muddat ichida qaytarish kerak. O‘z vaktida qaytarilmagan mahsulotga ishlab chiqaruvchi javobgar bo‘lmaydi!
Afandi kasal bo‘lib tabibga borgan edi, g‘oz sho‘rva ichishni buyurdi. G‘oz sotib olishga qurbi yetmaganidan Afandi yelkasiga kamalakni osib, beliga ikkita nonni tugib, ko‘lga g‘oz ovlagani bordi. Qarasa, ko‘lda g‘oz ko‘p, biroq u kechgacha urinsa ham, bironta g‘oz ovlayolmadi. Nihoyat charchab, och qolib ko‘lning suviga non botirib yeya berdi. Shu vaqt bir ovchi kelib:
— Ha, Afandi nima qilib o‘tiribsiz!—so‘radi.
— G‘oz sho‘rva ichayotibman,— javob berdi Afandi.
— Go‘shti qani, yo‘q-ku?
— Go‘shtini tuzlab patiga o‘rab qo‘ydim, huv, ana!— deb uchib ketayotgan g‘ozlarni ko‘rsatdi Afandi.
Eri uyga rosa ham jahli chiqib kelibdi. Xotini ovqatni suzibdi, keyin erini ko‘nglini olish uchun:
— Xo‘jayin, ovqatim shirin chiqdimi?
— Haaa, rosa..., xuddi molni tezagiday shirin ekan, - desa.
Xotiniga ham alam qilib:
— Qoyil-ye dadasi, tatib ko‘rmagan narsangiz yo‘g‘-a.