Uddaburonlar haqida latifalar
— Meni hamyonimda ikkita besh mingtalik bor edi. Bu yerda o‘nta ming so‘mlik turibdi-ku?! - desa, bolakay:
— Bilasizmi, oldin ham bittasini hamyonini topib bergandim. U menga minnatdorchilik bildirish uchun mayda topa olmagandi. Shunga pullaringizni maydalab qo‘ydim, - dermish.
— Meni hech qayerga olib bormagansiz...!
Er:
— Mayli, ertaga axlat tashlashga birga olib ketaman.
— Sizlarda "Qanday qilib 1 oy ichida millioner bo‘lish mumkin?", - degan kitob bormi?
— Bor! Mana, marhamat! Lekin sizga tavsiyamiz — bu kitobga qo‘shib "Jinoyat kodeksi"ni ham sotib oling.
— Qara, Afandi, juda mug‘ombir ov ko‘rgan quv kiyik ekan, mening o‘qimga chap berib ketdi-ya.
Afandi Podshoga taskin berib, aytdi:
— Agar kiyikning o‘rnida yuzta odam bo‘lsa ham bexato urgan bo‘lar edingiz, kiyik ham ovmi!
— Iltimos, cho‘ntagimdan pul olib, pivo bering... qo‘llarim gipslangan...
— Gap bo‘lishi mumkin emas, - debdi barmen va pivoga yarasha pul olib, pivo quyib beribdi.
— Xudo xayringizni bersin, pivoni og‘zimga yaqinlashitirib qo‘ying...
— Marxamat, aka!
Shu tariqa bir necha bokal ichibdi.
— Uka, xojatxonalaringiz qayerdaligini aytolmaysizmi?
— Aytaman! Bu yerdan 5 kilometr naridagi yoqilg‘i quyish shoxobchasida!
Bir kishi so‘rabdi:
— Afandi, nega nuqul boyni xatlarini bepul yozib berasan? Axir u senga haq to‘lamaydi-ku?!
Afandi debdi:
— Agar boyni xatlarini yozib bermasam, u menga ko‘p pul to‘lay boshlaydimi???
— Ha, yam-yashil, keng dala!
— Qo‘ylar yashaydigan qo‘rani-chi, bilasanmi?
— Ha, atrofi taxta bilan o‘ralgan...
— Italiyani xaritadagi ko‘rinishi qandayligini bilasanmi?
— Yo‘q. Nimaga mendan bularni so‘rayapsan?
— Shunchaki, geografiyadan ko‘ra, sigir, qo‘ylarni yaxshiroq tushunishingni isbotlab bermoqchi edim.
— Iye, xotin oyog‘ingga nima qildi?
— Stulga chiqib oyna artayotganidim, yiqilib tushdim.
— Oyoq butunmi, sinmadimi ishqilib?
— Singani yo‘q-ku, bir oz og‘riyapti.
— Men sendan stulni oyog‘ini so‘rayapman?!
— Oyijon, siz meni yaxshi ko‘rasizmi?
Onasi:
— Ha, ha qizalog‘im! Albatta.
— Telefon go‘shagini adamga bering.
— Ana adajon eshittingizmi? Oyim ruxsat berdilar!
— Ha, nima deysan?! Nega mening uyqumni buzding deb do‘q qila boshladi Afandi.
— Birodar, sen yaxshi kishiga o‘xshaysan, bir narsa so‘ramoqchi edim, shuni aytib bergin.
— Xushomaddan Afandi erib ketib, hovridan tushdi:
— Qani, so‘ra-chi, nima demoqchisan?
— Bu mamlakatning podshosi zolimmi, odilmi? Rostini ayt.
— E birodar, nimasini aytasan, u shunday qonxo‘r, zolimki...— deb yomonlab ketuvdi, «qalandar» gapini bo‘ldi:
— Meni taniysanmi?
— Yo‘q.
— Men Podsho bo‘laman.
Afandining badaniga titroq turdi, lekin sir boy bermadi:
— Meni taniysanmi?
— Yo‘q.
— Men shu shaharning jinnilaridan bo‘laman. Har oyda uch kun jinni bo‘laman. Mana bugun jinniligim boshlangan kun.