Yoshlar haqida latifalar

Ikkita juda inoq do‘stlar bo‘lgan ekan. Bir-birini hurmat qilishar ekan.
Avtobusga chiqishda, — Siz chiqing! Yo‘q, avval siz chiqing!" - deb bir-biriga yo‘l berar ekan. Ovqat yeyishsa, — Siz oling! Yo‘q, siz avval oling, - deyisharkan.
Taqdir taqazosi bilan ikkalasi ham bir kunda uylanishibdi. Ikkala do‘stni ayollarining vaqti-soati kelsa ham ko‘zi yorimabdi.
Yigitlar xotinini tekshiruvga olib borsa, homila egizak ekan.
Ikkala ayolni egizaklari ham, — Siz tushing, siz birinchi tushing! - deb yotishganmish.
Bir yosh qiz do‘konga kirib, har xil buyumlar xarid qilibdi. Hamma narsalarni bir donadan sotib olayotsa, sho‘x yigit gap "otibdi":
— Yaxshi qiz, bir o‘zingiz yashaysizmi?
Qiz viqor bilan:
— Ha, qayerdan bildingiz?, - desa,
— Juda-yam xunuk ekansiz-da..., - dermish.
— Dugonajon, men juda-yam sahiy yigit uchrashib yuribman.
— Nimasi sahiy?
— Menga har kuni juda ko‘p gullar sovg‘a qiladi. Ayniqsa, o‘tgan hayitda sovg‘a qilgan gullarini ko‘pligini ko‘rsangiz edi...
— Voy, zo‘r-ku. U o‘zi qayerda ishlaydi?
— Qorovul bo‘lib ishlaydi.
— Bo‘magan gap. Qorovul shuncha pul toparmidi?
— U qabristonda qorovul.
Bir talaba yigit avtobusda saqich chaynab ketayotib, o‘zi bilmagan holda bir kampirga tikilib qolibdi. Kampir esa:
— Bolam, bu gaplarni menga bekorga aytyapsan men baribir eshitmayman, - debdi.
Bir shaharlik olifta yigit coch qo‘yib, tor futbolka, tor shim kiyib, qulog‘iga zirak ham taqib olibdi-da, qishloqqa mehmonga boribdi. Ketayotsa, oldidan qari otaxon chiqib qolibdi. Yigit otaxonga calom beribdi. Otaxon alik olib, yigitga qarab turibdi-da:
— Barakalla, baxtli bo‘l qizim, - debdi.
Talabalar kredit mavzusida dars o‘tishmoqda. Bitta talaba o‘qituvchisiga savol beribdi:
— Ayting-chi domla, nega banklardan kredit olayotganimizda bizdan garov talab qilishadi-yu, biz bankka pul qo‘yganimizda bizga garov uchun hech narsa berishmaydi?!
To‘ydan 3 kun o‘tib kuyov kelinga:
— Azizam sizga "SAN" deb muomala qilsam qarshimasmisiz?
Kelin:
— O‘zing bilasan!
Harbiy xizmatdagi askarga sevgan qizidan xat kelibdi.
Doʻstlari bilan ochib qarashsa, oppoq qogʻoz. Hech narsa yozilmagan.
— Nega bunday? - deyishsa,
Askar:
— Arazlashib qolgandik, - dermish.
Shogird ustozidan so‘radi:
— Ustoz, sabr nima?
— Parkentskiydan Hamid Olimjon tomonga yurish - debdi.
Semirib ketgan qiz institutga kirish imtihonlaridan qaytdi. Ota undan so‘rayapti:
— Xo‘sh, kirdingmi?
— Yo‘q.
— Nima, tanlovdan o‘tolmadingmi?
— Eshikdan o‘tolmadim.