Yoshlar haqida latifalar

Toshkentlik bir yigit kichikroq qishloqda avtobusga chiqib so‘rabdi:
— Shalag‘i chiqqan bu eski aravaga chiptaning narxi necha pul?
— Odatda bir qop poxol uchun 1000 so‘mdan olamiz, — debdi haydovchi.
Yosh qiz onasiga qo‘ng‘iroq qilib so‘radi:
— Oyijon, siz meni yaxshi ko‘rasizmi?
Onasi:
— Ha, ha qizalog‘im! Albatta.
— Telefon go‘shagini adamga bering.
— Ana adajon eshittingizmi? Oyim ruxsat berdilar!
Qiz:
— Meni sevasizmi?
Yigit:
— Albatta, azizam!
Qiz:
— Menga uylanasizmi?
Yigit:
— Yo‘g‘eye! Mening sevgim abadiy!
Diskotekada bir yigit chiroyli qizni yoniga kelib:
— Raqsga tushasizmi? - debdi.
Qiz:
— Yo‘q! - desa, yigit:
— Unaqada yuring, mashinamni itarishib yuboring, - degan ekan.
Ikki dugona suhbatlashmoqda:
— Menga erga tegishni taklif qilishdi...
— Zo‘r-ku! Qaysi yigit?
— Yigitmas! Qo‘shnilarim...
Bir student yigit avtobusdan tushish paytida, haydovchiga qarab, amaki meni pulim yo‘q edi, - desa
Haydovchi yigitni orqasiga qarab bir tepib tushurib yuboribdi.
Bola haydovchiga qarab:
— Amaki yana bir teping, - debdi
Haydovchi yana bir tepibdi.
Bola avtobus ichiga qarab:
— Guli sangayam to‘ladim tushaver, - dermish
— Men sizday ziqna va ta’nachiga turmushga chiqmayman! Ushlang sovg‘a qilgan uzugingizni!
— Qutisi qani?
Qishloqdan kelgan ikkita yigit shahar avtobusiga chiqib, haydovchidan so‘rayotganmish:
— Men bu avtobus bilan Jismoniy tarbiya institutiga bora olamanmi?
Haydovchi:
— Yo‘q, - debdi.
Men-chi, men bora olamanmi? Hujjatlarimni topshirishim kerak edi-da, - dermish ikkinchi.
Bir ayol qiziga nima desa ham “Voy” deyaverar ekan.
Oxiri onasi qiziga:
— Agar yana “voy” desang, turmushga berib yuboraman, - desa, qiz:
— Voy-voy-voy! – deb yuboribdi.
O‘lim to‘shagida yotgan qariya nabirasiga vasiyat qilibdi:
— Nabiraginam! Senga bitta katta ferma, uchta uy, ikkita dalahovli, beshta do‘konni meros qoldiraman.
Nabirasi shoshilib:
— Qayerda buvajon, qayerda?, - deb so‘rasa,
— Telefonimdagi "MoyaFerma" o‘yinida!, - dermish qariya.