Yoshlar haqida latifalar

Bir yigit do‘stiga:
— Sevgan qizim bilan ajralishdik.
Do‘sti:
— Nega?
— Men unga "Barno, men seni sevaman" desam, uni ismi Aziza ekan...
Qizlar yigitila ichmasa, chekmasa, qizla bilan gaplashmasa, har yarim soatda tel qilib tursa, SMSilaga hali dostavleno kemasidan otvet yozsa, silarga xiyonat qilmasa, ko‘chada daydib yurmasa, faqat silani sevsa, ertalabdan kechgacha yonilada yursa, ko‘zi boshqa qizlarni ko‘rmasa --> turtib ko‘rilachi o‘lib qomaganmikan.
Ikki sevishganla bekinmachoq o‘yinidan lavha.
Yigit: — Agar seni topib olsam, g‘uncha labingdan o‘pib olaman.
Qiz: — Agar topolmasangiz, eshikni orqasida bo‘laman xo‘p!
— Xo‘sh dugonajon, bu iPhone senga qanchaga tushdi?
— Yigirmata janjalga, dugonajon...
— Voy, rossa qimmat ekan-da!?
Talabalar qattiqqo‘l o‘qituvchisiga yangi yilga sovg‘a berishmoqchi:
— Domlajon, sizga nima sovg‘a qilsak bo‘ladi?
— Menga hech narsa kerakmas!
— Aytaqoling, biror orzuingiz bordir axir...
— Yagona orzuim, sizlar meni talabam bo‘lganingizni hech kim bilmasin!
— Dugonajon, odamlarga ham hayronman-da. Kecha bir do‘konga kirib kupalnik sotib olmoqchi
bo‘lib "primerochnoy"ga kirsam, orqa tomonidan bir teshik teshib qo‘yishibdi. O‘sha teshikdan qarasam, bir barzangi yigit olma sotib o‘tiribdi. O‘sha barzangini teshikdan tomosha qilish kimga qiziq ekan, shunga hayronman-da?!
— Do‘stim, nega bizni davlatda kvest xonalar yo‘q?
— Nega yo‘q ekan? Tiqilib yotibdi-ku!
— Qayerda?
— Senga davlat idoralaridan spravka kerak bo‘lmaganmi hecham? Hamma kvest xonalar o‘sha yerda-ku!
Shahardan qishloqqa tushgan kelinga qaynonasi sigir sog‘ishni buyuribdi. Bir soat o‘tibdi, ikki soat o‘tibdi. Kelin og‘ilxonadan chiqmasmish.
— Bor, xotiningdan xabar olchi, - debdi qaynona o‘g‘liga.
O‘g‘li og‘ilxonadan qaytib kelib, qotib kular emish. Onasi o‘g‘lidan, - nima bo‘ldi?, - deb so‘rasa, o‘g‘li:
— Keliningiz sigirni sog‘ib, "unisini ham sog‘ib olay" deb buqaning ortidan quvlab yuribdi, - dermish.
O‘qituvchi:
— Familiyangiz?
Student:
— Buranov(jilmayib).
— Ha, nimaga jilmayasiz?! - do‘q urdi professor.
— Birinchi savolga muvaffaqiyatli javob berganimdan xursandman.
Qiz yigitiga qo‘ng‘iroq qilib:
— Tezroq keling, uyda hech kim yo‘q, - debdi.
Yigit uyga kelsa, haqiqatdan ham uyda hech kim, mutlaqo hech kim yo‘q ekan...