— Menga 8 sotix yer ajratib ber! - desa, jin:
— Ko‘zani kadastrida buncha yerni o‘zi yo‘q-ku, Qayerdan topaman?! - dermish.
— Siz jabrlanuvchi Hamidni do‘pposlashayotganini ko‘ra turib, yordam bermay, indamay o‘tib ketgansiz...
— Nima qilay? Axir o‘zlari mensiz ham juda yaxshi uddalashayotgandi-da...!
— Azizim,Romeo Julettani sevgandek seva olasizmi meni?
— Bilmayman. O‘qimaganman!
— Otello Dezdemonani rashk qilganidek, meni rashk qila olasizmi?
— Bilmayman. O‘qimaganman! - to‘ng‘illab javob beribdi er va debdi:
— Agar ko‘p savol beraversang, bo‘g‘irsoqqa o‘xshab sendan qochib ketaman.
— Iltimos, cho‘ntagimdan pul olib, pivo bering... qo‘llarim gipslangan...
— Gap bo‘lishi mumkin emas, - debdi barmen va pivoga yarasha pul olib, pivo quyib beribdi.
— Xudo xayringizni bersin, pivoni og‘zimga yaqinlashitirib qo‘ying...
— Marxamat, aka!
Shu tariqa bir necha bokal ichibdi.
— Uka, xojatxonalaringiz qayerdaligini aytolmaysizmi?
— Aytaman! Bu yerdan 5 kilometr naridagi yoqilg‘i quyish shoxobchasida!
— Huddi shunday.
— Pochtachi amaki daraxtni ustiga chiqib olib, itimizni rossa haqoratlayapti.
Yigitlardan biri qo‘lidagi kartani noto‘g‘ri tashlab, o‘yin qoidasini buzgan edi, yonidagi o‘rtog‘i:
— Ey, tushunmadim...!!! Manga qara! Nima bu??? - desa, doskaga yozayotgan o‘qituvchi shoshib-pishib:
— Hozir, hozir hamma formulalarni tushuntirib beraman, - dermish.
— Ixcham deganing nimasi?
— Si-iz, me-yen va direktor ishtirokida...
Yerga tushgan pullarini olib, unga uzatsam, GAI xodimi menga jahl bilan:
— Pora taklif qilmay qo‘yaqoling! Jarima yozib bo‘ldim! - dedi.
Men esa bu pullar uning cho‘ntagidan tushganini aytib, hecham tushuntira olmadim. U ishonmadi.
Na iloj, 100 mingni cho‘ntagimga soldim-da, yo‘limda ketaverdim...
— Ada, ada!
— Ha, o‘g‘lim. Nima deysan?
— Siz necha yildan beri oyimga xizmat qilasiz?
— Siz butunlay boshqa odamga aylanishingiz kerak! Urinib ko‘ring!
— Yo‘q o‘rtoq sudya, mumkin emas.
— Nega axir?
— Yaqinda hujjatlarimni qalbakilashtirganim uchun o‘tirib chiqdim...