Bir payt o‘ziga-o‘zi shivirlab:
— Hamyonim taksiga tushib qolibdi shekilli, - desa haydovchi shu zahoti mashinani haydab ketib qolibdi.
Shunda boy kulib:
— Do‘stim to‘g‘ri aytgan ekan... - dermish.
— Ko‘zoynagim uyda qolib ketibdi shekilli, - dedi asabiylashib.
Shunda 30 ta bola bir ovozdan:
— O‘ziz qolib ketmabsiz-de...! - dermish.
— Tushunmadim, menga hushomad qilayapsizmi?
— ... dono ayolsiz!
— Albatta yosh qizga-da! Axir oilaviy hayotda eng zaruri – bu muhabbat emasmi?! Aytgancha, u beva kim? Nimaga men uni bilmayman? Qayerda yashaydi?
— Azizim, men o‘g‘limizga ism tanlab qo‘ydim!
— Nima ism ekan?
— Leksus deb ataymiz!
— Esing joyidami tentak?
— Endi oilamizda Leksus va Tentak bo‘ladi!
— Yumshoq ekanmi? - deb so‘radi.
— Ha, juda-yam sifatli, - dedim o‘girilmasdan.
— O‘tgan safar huddi shunisidan xarid qilgandim, afsuslandim... Shunaqangi qattiq ekan, ishlata olmadim, chidab bo‘lmaydi!
O‘girilib qarasam, bir yosh yigit tish tozalagich tanlayapti.
Suhbatimizni eshitib turgan kassir qiz kulgidan o‘zini bosa olmay qoldi...!
— Menga erga tegishni taklif qilishdi...
— Zo‘r-ku! Qaysi yigit?
— Yigitmas! Qo‘shnilarim...
— Kechirasiz ustoz, siz uxlaganingizda soqolingizni ko‘rpaning tagiga ko‘yasizmi yoki ustida turadimi? - debdi talaba professorni to‘xtatib.
— Bilmayman. Ahamiyat bermagan ekanman, - deb javob beribdi professor.
Oradan bir hafta o‘tgach, talaba institut hovlisida professorni uchratib qolsa, professor jahl bilan unga dyebdi:
— Yaramas, bir haftadan beri uxlay olmayapman! Soqolimni qayerga qo‘ysam ham noqulay bo‘lyapti!!!
— Qanaqasiga axir?! Seni bir xalta oltin medal va chempionlik kamarlaring bor edi-ku!
— Bosqinchilar buni bilishmaydi-da...
Yaqinroq borsa, kampir unga bir shisha aroq ko‘rsatibdi:
— O-xo, buvijon, aroq necha pul?
— Uch ming besh yuz so‘m. Agar yana ichging kelsa, manavi raqamga telefon qil!
Piyonista aroqni uyiga olib kelib ichib ko‘rsa, oddiy suv!
Rosa jahli chiqib, kampir bergan raqamga qo‘ng‘irok qilibdi.
U yokdan ovoz eshitilibdi:
— Shahar suv oqova tarmog‘i eshitadi...