— Sizlarga bir kun muhlat. Agar ertaga gapiradigan qushni topib kelmasanglar, hammangizni jazolayman!
Xizmatkorlari nima qilishini bilmay, tuni bilan chora izlashibdi. O‘ylab-o‘ylab, afandiga murojat qilishibdi. Afandi:
— Aslo qayg‘urmanglar. Menda chora bor, - debdi.
Ertasi kuniga shoh saroyiga katta qora qarg‘a bilan afandi kirib kelibdi. Buni ko‘rgan xizmatkorlar jonlaridan umidini uzib turishsa, shoh qarg‘aga qarab:
— Manavi odam karmi? - deb xizmatkorlaridan birini ko‘rsatibdi. Shunda qarg‘a "Karrr" desa, podshoh quvonib:
— Ana bo‘larkan-ku! - dermish.
Erinchoqlik bilan o‘rnimdan turib, sekin borib qarasam, erimdan xabar kelibdi:
"Xotinjon, modomiki o‘rningdan turib, oshxonaga boribsan, bitta achchiq choy damlab kelaqolgin!"
— Adasi meni haliyam sevasizmi? - depti.
Eri:
— Xotinjon, sen-simkartasan, men-telefon. Telefon sim kartasiz ishlamaydi.
Xotin o‘zida yo‘q xursand bo‘lib, oshxonaga chiqib kesa, eri:
— Bechora xotin sodda-da! Hozirgi telefonlarga ikkita sim karta tushishini bilmidi-da, - dermish.
Vafot etgan qimorbozni uyini eshigini xotini ochibdi:
— Bilasizmi, sizni eringiz qimor o‘ynab o‘tirib, hamma narsasini yutqazib qo‘ydi. Mashinani ham, uyni ham, pullarni ham, dalahovlini ham...
— O‘lib ketmaydimi, menga desa, - debdi g‘azablangan xotini.
Bu gapdan yengil tortgan qimorboz shoshilib:
— Shunaqa bo‘ldi, siz aytgandek bo‘ldi! - dermish.
— Yordam ber do‘stim, men cho‘kayapman! - desa, do‘sti:
— Mayli do‘stim, seni cho‘kkaning-meni cho‘kkanim... - degan ekan.
— Nima u FISh?
— Familiyangiz, ismingiz va sharifingiz.
— KAL!
— Nima bu KAL?
— Kamolov Abdulla Lutfillayevich!
— Adam siz bilan uchrashib, yaqindan tanishmoqchilar.
— Nega? Axir kecha qo‘lida bolta ushlab, meni rosa quvladilar-ku?
— Adam yugurish bo‘yicha sport ustasi. Sizga yeta olmabdilar. Shunga sizni yoqtirib, uchrashib ko‘rmoqchilar-da.
— Borgan joyingda hammani sizlab gapirgin, - deb o‘rgatishibdi.
Kelin hovlini supurayotsa, bir tovuq axlatni titishni boshlabdi. Kelin tovuqni hayday boshlabdi:
— Kishting, kishting, kishting!!!