— Mana shu soatni xarid qiling! Bu Shveysariya soatlarining aynan nusxasi!
— Mayli bering! Mana sizga AQSh dollarining aynan nusxasi!
— Sen iflosni deb hayotim alg‘ov-dalg‘ov bo‘ldi. Senga butun yoshligimni sarfladim, - deb baqirayotsa, oshxonadan onasini ovozi eshitilibdi:
— Diplomni tinch qo‘y qizim!!! - dermish.
— Otasi borlar 1 qadam oldinga "Shagom marsh"!!! Sharipov sen qayoqqa???
— Qanday qilib aniq tarjima qila olding? Hamma rossa kulyapti? - desa, tarjimon dermish:
— Sizlarni homiyingiz latifa aytyapti, kulishingiz shart! - dedim xolos...
— Yashshamagur sigirimiz, shunaqa qilib qo‘ydi.
— Voy, yuzingga tepib yubordimi?
— Yo‘q, har kuni sog‘ayotganimda dumi bilan yuzimga uraverardi. Dumi qimirlamasin deb, g‘isht bog‘lab qo‘ygandim.
— Dugon, avtobusga chiqsam nuqul erkaklarning o‘ng qo‘liga qaraydigan bo‘lib qoldim. Bu yoshim o‘tganini belgisimi?
— Yo‘q ,agarda bo‘sh joy axtarib qolsang, shunda yoshing o‘tgani aniq bo‘ladi...
— Qizil chiroqda chorrahani kesib o‘tsa bo‘ladimi?
O‘qituvchi ham charchab, asabi buzilib turgan ekan:
— Ha bo‘ladi. Faqat ikkala qo‘lingni ko‘tarib o‘tishing kerak, - debdi.
— Nega aynan qo‘lni ko‘tarish kerak, - desa, o‘qituvchisi:
— O‘lganingdan keyin yechintirish oson bo‘lishi uchun, - dermish.
— Zalda vrach bormi? Bormi vrach orangizda?
Hamma o‘rnidan turib, zalda vahimali shovqin boshlanib ketibdi. Aktyorlar ham to‘xtab qolishibdi.
Shu payt oldingi qatordan bir odam:
— Ha, men vrachman. Nima gap? - desa, shirakayf ovozda haligi mast kishi:
— Zo‘r spektakl ekan-a, hamkasb!? - dermish.
Agar mabodo adashib, xiyonat qilib qo‘yishsa:
— Kechirasizlar, bilmay qoldim, - deb bosh egib turaverisharkan.