— Bugun eng yalqov askarga juda oson topshiriq bor.
Hamma askarlar "Men" deb qo‘l ko‘taribdi. Orasida faqat bitta askar jim turganmush.
— Sen nega indamayapsan?, - debdi serjant.
— Qo‘limni ko‘tarishga erindim, - dermish boyagi askar.
— Avtobusni to‘xtating! Ishga kech qolyapman...
Avtobusga yetib olgan ayol:
— Marhamat qilib, chiptalaringizni ko‘rsating!!!
Yaxshi-yam men o‘sha vaqt uxlamay, baraban chalayotgan bo‘laman!
— Adasi, menga-yam bering. Biroz o‘yin o‘ynay, - debdi.
Eri bo‘lsa asabiylashib:
— Ovqat qilayotganingda biror martta cho‘michni so‘raganmanmi sendan?! - dermish.
— Qanaqa o‘yin?
— «Hayvonot bog‘ida» degan o‘yin. Biz qafasdagi hayvonlar bo‘lamiz, siz esa tomoshabin bo‘lib bizga olma, konfetlar tashlaysiz.
— Allo, bu kasalxonami?
— Yo‘q, bu qabriston!
— Uzr unda! Sizlarga murojat qilishimga sal ertaroq...
— Hechqisi yo‘q, biz kutamiz.
— Hoy quyon, sal sekinroq yur! Qayoqqa shoshilyapsan?
Quyon:
— Umr g‘animat, o‘shanga, - debdi.
— O‘zinchi? Nega sekin yuryapsan.
Toshbaqa:
— Shoshib nima qildim? Kamida yuz yil yashayman, - dermish.
— Omadli uylanishmi? Bu zaharli ilonlar to‘la qopni ichiga qo‘lingni tiqib, zaharsiz ilonni topish degani!
Labaratoriyadagi qizlar bo‘lsa menga qarab:
— Voy nima qilardingiz ovora bo‘lib, rahmat, - deb yuborishdi.
— Sen shu ahvolda katta bo‘lsang kim bo‘lasan?!
Shunda o‘quvchi:
— Men katta bo‘lsam, quruvchi bo‘laman! Burchagi yo‘q sinf xonalar quraman...