— Xolajon, menga bergan sovg‘angiz uchun rahmat.
— Arzimaydi.
— Arzimasligi to‘g‘riku-ya, oyim shunday deb ayt dedilar-da.
— Do‘stim, "A" harfidan boshlanadigan tana a’zoingni nomini ayt-chi?!
— Bilmayman, menda u a’zo yo‘q! Men erkakman!
— Bo‘lmaydi-da... "Aql" nima qilsin senda...
Ikkita juda inoq do‘stlar bo‘lgan ekan. Bir-birini hurmat qilishar ekan.
Avtobusga chiqishda, — Siz chiqing! Yo‘q, avval siz chiqing!" - deb bir-biriga yo‘l berar ekan. Ovqat yeyishsa, — Siz oling! Yo‘q, siz avval oling, - deyisharkan.
Taqdir taqazosi bilan ikkalasi ham bir kunda uylanishibdi. Ikkala do‘stni ayollarining vaqti-soati kelsa ham ko‘zi yorimabdi.
Yigitlar xotinini tekshiruvga olib borsa, homila egizak ekan.
Ikkala ayolni egizaklari ham, — Siz tushing, siz birinchi tushing! - deb yotishganmish.
— Shakarning foydasi haqida nima bilasan?
— Shakar quloqlar uchun foydali.
— Qanaqasiga... quloqlar uchun?
— Ukamni choyiga shakar solsam, yig‘lamaydi. Meni quloqlarim dam oladi.
Shu, odnoklassniki, telegramm chiqqanidan beri, ko‘pchilik yoshlar o‘qish va yozishni o‘rganib olishdi!
Bir kishi folbinga borib, chap qo‘lini uzatibdi. Folbin qo‘liga tikilib qarab, — Tushunmadim, negadir hech narsani ko‘rolmayapman. Taqdiringiz tamom bo‘lgan shekilli, - desa, mijoz:
— Siz o‘ng qo‘limni ko‘ring. Chapi protez, - dermish.
Bir kuni sanatkor er to‘ydan kelib, xotiniga:
— Mana yigirma ming so‘m! Olib qo‘y! Bu pullar dutorimni ikkita torini hurmati. Har biriga o‘n mingdan berishdi, - desa, xotini o‘ylanib turib:
— Chang chaladigan sanatkorga erga tegsam bo‘larkan, - dermish.
Bir yigit do‘stidan so‘rabdi:
— Ishsizmisan? Nega nuqul dam olib yuribsan?
— Nega? Ishlayapman. Ish men uchun bayram. Bayramda esa insonlar dam olishadi.
Nonushta payti eri xotiniga:
— Kecha futbolni kutmay uxlab qolibman. Internetdan natijasini bilib olishim kerak, - desa, xotini:
— Biznikilar 2:1 ga yutqazishdi, - debdi.
Eri:
— Nima sen futbol ko‘rdingmi?
Xotini:
— Yo‘q. Qo‘shnimiz tunda bir martta "Gol" va ikki martta "Padaringga la’nat" deb baqirganini eshitdim.
Ovchi o‘rmonda ov qilayotib, katta chuqurga tushib ketibdi. Uyoq-buyog‘ini qoqib, tepaga qarasa, miltig‘i tepada qolibdi.
Qo‘rqib, — Qaysi hayvonni ini ekan? - deb o‘tirsa, uya ichidan ayiq bolasi chiqib kelibdi:
— Hoy kichkina, adang uydami? - debdi.
— Yo‘q, asal qidirib o‘rmonga ketgan.
— Onang-chi?
— Oyim ham ketgan, - desa, ovchi sal o‘ziga kelib, ayiqchani bir tepib, — Tur-yey padaringga la’nat!, - desa, ayiq bolasi:
— Bobojon bu yoqqa chiqing, manavi meni urdi, - debdi.