— O‘z joniga qasd qilish to‘g‘risidagi kitoblar qayerda?
— Chapdagi uchinchi javonda.
— Axir u yer bo‘m-bo‘shku?
— Bu joydan kitob olganlarning birortasi ham qaytarishmaydi-da.
— Kecha qayerda tunadingiz?
— Nodirnikida.
Xotini tezda Nodirga telefon qilib:
— Erim kecha sizlarnikida tunadimi?
— Ha, hozir ham uxlab yotibdi.
— Ov qalay bo‘lyapti, ilinyaptimi?, - deb so‘rabdi.
— Ha yo‘q. Ertalabdan beri o‘tiribman. Bitta-yam ushlolmadim, omadim kelmayapti, - deb javob beribdi.
Shunda timsoh baliqchiga qarab:
— Kun ham qizib ketdi. Balki cho‘milib olarsan-a, - dermish.
— Kecha cho‘kayotganimda meni qutqarib qolgan odamni ko‘rdingizmi?, - desa,
— Ha, ko‘rdim. Kecha kelib mendan uzr so‘rab ketdi, - debdi eri.
— Nega ikkita qozon olib chiqdingiz?, - debdi.
Afandi esa javob beribdi:
— Qozoningiz homilador ekan, tug‘di.
— Qozon kerak bo‘lsa tez-tez so‘rab turing, - debdi qozonning egasi.
Oradan bir necha kun o‘tib, afandi o‘sha qo‘shnisidan katta doshqozon so‘rab chiqibdi. Qo‘shnisi darrov berdi. Oradan bir hafta o‘tibdi, o‘n kun o‘tibdi, bir oy o‘tibdi. Afandi esa hanuz qozonni qaytarmasmush. Qo‘shnisi o‘zi qozonni so‘rab chiqibdi. Afandi qo‘shnisiga homush qarab:
— Qozoning betob ekan. Qazo qildi, - debdi.
— Qanaqasiga qozon betob bo‘lsin?, - deb baqiribdi qo‘shni, - hech jahonda qozon ham o‘ladimi?
— Qozoning tuqqaniga ishonasanu, o‘lganiga ishonmaysanmi?, - dyebdi afandi.
— Mening xotinim farishta.
— Baxtli ekansiz, meniki haliyam tirik.
— Sizga xizmatkor bo‘lish jonimga tegdi, ajrashaman.
— Yo‘q, sen bo‘shatilding!
— Endi yarashaylik, urishmasdan, do‘st bo‘lamiz. - debdi.
Ilon ham rozi bo‘lib turganakan, tulki:
— Yarashgan bo‘lsak, besh tashla, - degan ekan.
— Uyimning devorlari juda-yam yupqa emasmi?
— Havotir olmang, hali devorlarga oboy yopishtirib chiqamiz!