— Yangamiz ko‘rinmaydilar?
— Tashqarida o‘tin yoryapti.
— Siz issiq uyda dutor chalib o‘tirsangiz, ayolingiz sovuqda o‘tin yorsa, shuyam insofdanmi?, - debdi mehmon.
— Yangangiz dutor chalishni bilmasa, nima qilay?
— Uxlayqol qizim. Hozir tushingda ajoyib ertaklar ko‘rayotgan bo‘lsang kerak, - debdi pichirlab.
Qizi esa shu zahoti ko‘zini ochib:
— Yo‘q adajon. Reklama tugamadi hali, - degan ekan.
— Ovqatni-ku nuqul kuydirardi. Bolaniyam kuydirvaribdi, - dermish.
— Eshitilmayapti, qattiqroq gapiring!
— Allo, allo. Men chang yutgich qopchasini ichidaman, allo...
— Nechta tilni bilasiz?
— Uchta.
— Qaysilar?
— O‘zbekcha, ruscha va inglizcha.
— Ingliz tilida biror so‘z ayting-chi.
— Guten Tag!
— Axir bu nemischa-ku.
— Demak, men to‘rtta tilni bilar ekanman.
— Qanday qilib yosh qizni senga turmushga chiqishga ko‘ndirding?
— Buni yo‘li oson. Men uni aldadim.
— Nima deb aldading?
— Men unga yoshim 90 da deb aytdim.
Yigit:
— Xo‘p, - debdi.
Qizni uyida kuchukchasi bor edi. Kunlarni birida qiz ishdan kelib qarasa, yigit kuchukchani so‘yib yeb o‘tirganmush.
— Axir kuchuk go‘shti yemaslikka so‘z begandingizku.
— Qo‘y go‘shti bu!
— Qanakasiga qo‘y bo‘lsin? Chapaku!
— Men uni yuz martta suvga botirib oldim. Qo‘y bo‘ldi-da!
— Yo‘q. Lekin prokuror aytib bergan usullarni ham ko‘rib chiqish kerak, albatta.
— Jonim, men olamdan o‘tsam, yig‘laysanmi?
— Uff, janozadan oldin atayin kayfiyatimni buzmoqchimisiz?!