— Unday bo‘lsa borma.
— Bormasam bo‘lmaydi-da, kuyov o‘zimman!
— Ha, ko‘chadagi oshxonalarda ovqatlanib yurish yoqmayotgan edi.
— Endi-chi?
— Endi yoqyapti.
— Sigiringiz sersutmi?
— Ha, suti yaxshi. Ammo bitta kamchiligi bor.
— Qanaqa kamchilik ekan?
— Sog‘ilayotganda qattiq tepadi.
— Hechqisi yo‘q, sigirni xotinim sog‘adi.
— Senga bir haftada nechi pul to‘lashadi?, - deb so‘rabdi jahl bilan.
— Olti yuz ming, - javob beribdi hayron bo‘lib.
Rahbar boshqalarga ham o‘rnak bo‘lsan degan maqsadda, xonasidan ikki yarim million olib chiqibdi-da yosh ishchisini qo‘liga tutqazib debdi:
— Mana, to‘rt haftalik maoshingni ortig‘i bilan olgin-da, bu yerdan yo‘qol, qaytib kela ko‘rma!
Yigit pulni olib, indamasdan ketibdi. Rahbar esa bu holatni kuzatib turgan ishchilarga qarata:
— Kim edi u ishyoqmas?, - deb so‘rasa,
Ishchilardan biri:
— Pitssa tashish xizmatidan edi. Olib kelgan pitssasini pulini kutib turgandi, - degan ekan.
— Barakalla, baxtli bo‘l qizim, - debdi.
— Qaynonam kelganida dumini likillatganiga chiday olmadim.
— Meni kechiring, - deb yolbora boshladi.
Erning fig‘oni falakka chiqdi:
— Ketib qolganingni kechirishim mumkin, ammo qaytib kelganingni u dunyo, bu dunyo kechirmayman!
— Qo‘ysang-chi! Hech ham ishonmayman, seni barvaqt turib, yugurganingga!
— Sekin, hoy ukam sekinroq. Avval muomalangizni to‘g‘rilab oling. Bunaqada hech kim kelmay qo‘yadi bu yerga, - dermish.
— Yaxshi qiz, bir o‘zingiz yashaysizmi?
Qiz viqor bilan:
— Ha, qayerdan bildingiz?, - desa,
— Juda-yam xunuk ekansiz-da..., - dermish.