— Ҳа, онажон, — дебди ва Москвага кетибди.
Келгач қайнона сўрабди:
— Нима бўлди ўғлим? — деса
— Бўлди она, лекин битта муаммо бор.
— Қанақа муаммо?
— Эртага соат 12:00 га жаноза — дермиш...
Бой Афандидан таклиф қоғози юборилганига ғаши келиб, сўради:
— Таклифнома олиб келиш учун сендан кўра дурустроқ одам топилмадими?
— Дурустроқ одамлар ҳам бор эди-ю,— деди Афанди,— аммо улар дурустроқ одамларникига хат олиб кетдилар.
— Жиннимисан, ахир бу нонку, нега тепасан, ундан кўра менга бер буни мен ейман.
— Жиннимасман, энди сал четроққа олиб ўт, бирга еймиз.
— Рухсат берсангиз, бугун уйга эртароқ кетмоқчи эдим... - деса, бошлиқ:
— Қанча эртароқ? - деб сўрабди.
Ходим бўлса:
— 480 минутга эрта жавоб берсангиз... - деган экан.
— Нима десам экан!?
— Бир нима дейишни ўзим ҳам биламан. Фақат бунга тушуна олмаяпман.
— Кираверинг! - дебди бемор.
Чиройли бир ҳамшира қиз қўлида укол билан кириб келибди-да, қўлидаги уколни беморни ёнбошига қилиб турса, бемор:
— Синглим, барибир ёнбошимга укол қилар экансиз, нега эшикни тақиллатдингиз, - дермиш.
Ҳурмат билан "Сувсоз" ОАЖ.
— Кеча нега автобусни орқасидан югуриб кетаётгандинг?
— Автобусга пулни тежамоқчи бўлдим.
— Мана хотин, сени ҳамма орзуларинг ушалади!
Уй-жой, машина, янги кўйлаклар!
— Энди мазза қилиб яшар эканмиз-да, - дебди хотини.
Эри бўлса:
— Шунча янги нарсага эски эрни нима қиласан, - дермиш.