Ўғил кечки пайт маст келиб, уйга кирса, столни устида қовун турган экан. "Бир оз еб ётай, бўлмасам уйдагилар ичиб кеч келганимни билиб қолишади", - деб қовунни еб ухлабди.
Эрталаб ойиси:
— Эй, уяти йўқ, тур! Кечқурун уйга ичиб кебсан-а?
— Йўқ, ойи.. Мен ичганим йўқ, нималар деяпсиз?
— Ичганим йўқ? Тунда ошқовоқни ярмини еб қўйибсанку, - дермиш.
Эрталаб ойиси:
— Эй, уяти йўқ, тур! Кечқурун уйга ичиб кебсан-а?
— Йўқ, ойи.. Мен ичганим йўқ, нималар деяпсиз?
— Ичганим йўқ? Тунда ошқовоқни ярмини еб қўйибсанку, - дермиш.
Ота ўғлига дебди:
— Ўғлим, қўшни хонадан пайпоғимни олиб чиқгин.
Ўғли “Хўп” деб қўшни хонага кирса, опаси ўтирган экан.
Болани шўхлиги тутиб опасига дебди:
— Адам айтдилар-ки, қулоғингизни “бураб” қўяр эканман...
Опаси:
— Нима деяпсан? Тентакмисан?! Бўлиши мумкинмас!
Бола отаси томонга қараб бақарибди:
— Ада, ўнгиними ё чап тарафиними?
Ҳеч нарсадан бехабар отаси:
— Иккаласини ҳам! – дермиш.
— Ўғлим, қўшни хонадан пайпоғимни олиб чиқгин.
Ўғли “Хўп” деб қўшни хонага кирса, опаси ўтирган экан.
Болани шўхлиги тутиб опасига дебди:
— Адам айтдилар-ки, қулоғингизни “бураб” қўяр эканман...
Опаси:
— Нима деяпсан? Тентакмисан?! Бўлиши мумкинмас!
Бола отаси томонга қараб бақарибди:
— Ада, ўнгиними ё чап тарафиними?
Ҳеч нарсадан бехабар отаси:
— Иккаласини ҳам! – дермиш.
Афанди бир пошшога балиқ совға қилди. Пошшо бу совға учун Афандига хазинадан бир тилла инъом қилди. Афанди чиқиб кетиши билан вазир пошшога деди:
— Ҳар ким балиқ кўтариб келса бир тилладан бераверсангиз хазина бўшаб қолади-ку?
— Дарвоке, айтганингиз тўғри. Нима қилиш керак?
— Дарҳол Афандини қайтариб келишни буюринг,— деди вазир.
Пошшо Афандининг кетидан одам юборди-да, вазирга деди:
— Тиллани қайтариб бер десак кандай бўлар экан?
— Бунинг иложи осон,— деди вазир,— Афандидан балиғинг эркакми, урғочими деб сўрайсиз, урғочи деса, «Менга эркак балиқ керак» дейсиз, эркак деса, «Менга урғочи балиқ керак» дейсизу тиллани қайтариб оласиз.
Афанди келди. Пошшо ундан сўради:
— Балиғинг эркакми урғочими?
Афанди пошшонинг ниятини пайқаб:
— Балиғим хунаса эди,— деб жавоб берди.
Пошшо унинг зийраклигига қойил қолиб, яна бир тилла инъом қилди.
— Ҳар ким балиқ кўтариб келса бир тилладан бераверсангиз хазина бўшаб қолади-ку?
— Дарвоке, айтганингиз тўғри. Нима қилиш керак?
— Дарҳол Афандини қайтариб келишни буюринг,— деди вазир.
Пошшо Афандининг кетидан одам юборди-да, вазирга деди:
— Тиллани қайтариб бер десак кандай бўлар экан?
— Бунинг иложи осон,— деди вазир,— Афандидан балиғинг эркакми, урғочими деб сўрайсиз, урғочи деса, «Менга эркак балиқ керак» дейсиз, эркак деса, «Менга урғочи балиқ керак» дейсизу тиллани қайтариб оласиз.
Афанди келди. Пошшо ундан сўради:
— Балиғинг эркакми урғочими?
Афанди пошшонинг ниятини пайқаб:
— Балиғим хунаса эди,— деб жавоб берди.
Пошшо унинг зийраклигига қойил қолиб, яна бир тилла инъом қилди.
Бир куни география ўқитувчиси глобусни кўрсатиб:
— Солиев Африка қани?, - деса Солиев:
— Мен олмадим устоз, - дебди.
Ўқитувчи яна сўрабди:
— Солиев Африкани менга топиб бер!
Солиев:
— Устоз ростини айтяпман, мен олмадим.
Шунда ўқитувчи:
— Бор, дадангни чақир!, - дебди. Дадаси келгач:
— Ўғлингизга Африкани кўрсат, қани деб сўрасам, мен олмадим дейди. Бунга нима дейсиз?, - дебди.
Дадаси ўғлига ўгирилиб:
— Ўғлим, олган бўлсанг, қайтиб бер!, - дермиш. Ақлдан озай деган устоз ота-болани қўшнисини кўчада кўриб қолибди-да, бўлган воқеани гапириб берса, қўшниси:
— Ўзи булар шунақа, олган нарсасини қайтариб беришмайди, - дермиш.
— Солиев Африка қани?, - деса Солиев:
— Мен олмадим устоз, - дебди.
Ўқитувчи яна сўрабди:
— Солиев Африкани менга топиб бер!
Солиев:
— Устоз ростини айтяпман, мен олмадим.
Шунда ўқитувчи:
— Бор, дадангни чақир!, - дебди. Дадаси келгач:
— Ўғлингизга Африкани кўрсат, қани деб сўрасам, мен олмадим дейди. Бунга нима дейсиз?, - дебди.
Дадаси ўғлига ўгирилиб:
— Ўғлим, олган бўлсанг, қайтиб бер!, - дермиш. Ақлдан озай деган устоз ота-болани қўшнисини кўчада кўриб қолибди-да, бўлган воқеани гапириб берса, қўшниси:
— Ўзи булар шунақа, олган нарсасини қайтариб беришмайди, - дермиш.
Бир куни 5000 сўм вафот этиб дўзахга тушибди қараса: 1 сўм, 3 сўм, 5 сўм, 10 сўм, 25 сўм, 50 сўм, 100 сўм, 200 сўм, 500 сўм, ҳатто 1000 сўм ҳам жаннатда мазза қилиб юришган экан шунда, 5000 сўм 100 сўмга сизлар:
— Жаннатга қандай тушдинглар деб сўрабди?
100 сўм жавоб берибди:
— Сен бирор марта масжидга борганмисан? Бирор марта етим есирларга садақа қилинганмисан дебди.
— Жаннатга қандай тушдинглар деб сўрабди?
100 сўм жавоб берибди:
— Сен бирор марта масжидга борганмисан? Бирор марта етим есирларга садақа қилинганмисан дебди.
Бир йигит поездга чиқиб купега кирса, бир кетворган қиз ўтирган эмиш. Иккаласи танишиб, чиқишиб қолишибди.
Бир оз ўтгач қиз:
— Келинг "ЁПИРАЙ" - деган ўйин ўйнаймиз, - деса.
Йигит:
— Мен билмайманку? Қанақа ўйин? - деса
Қиз
— Мен ўргатаман. Кўзингизни юмиб ичингизда 50гача санаб, кўзингизни очасиз, - дебди.
Йигит кўзини юмиб 50гача санаб кўзини очса, қиз фақат ич кийимда турганмиш.
Йигит қизга қараб:
— "ЁПИРАЙ", - деб юборса,
Қиз:
— Энди мен кўзимни юмиб, 50гача санайман, - деб кўзини юмиб, 50гача санаб кўзини очса, йигитни ич кийими ҳам йўқ турган эмиш.
Қиз йигитга қараб:
— "ЁПИРАЙ", - дебди.
Энди навбат йигитга келиб, кўзини юмиб, 50гача санаб кўзини очса, қиз ҳам йўқ, ечган устиларию ҳамма нарсаси йўқмиш.
Йигит нима қилишини билмай проводникдан оқ чойшаб олиб, ўраниб, вокзалга тушса, 4та араб кетаётган экан. Секин бориб уларни орқасидан кетаётса, ҳалиги 4 та араб йигитга қараб кулишиб:
— Сиз ҳам "ЁПИРАЙ" ўйнабсиз-а? - дермиш.
Бир оз ўтгач қиз:
— Келинг "ЁПИРАЙ" - деган ўйин ўйнаймиз, - деса.
Йигит:
— Мен билмайманку? Қанақа ўйин? - деса
Қиз
— Мен ўргатаман. Кўзингизни юмиб ичингизда 50гача санаб, кўзингизни очасиз, - дебди.
Йигит кўзини юмиб 50гача санаб кўзини очса, қиз фақат ич кийимда турганмиш.
Йигит қизга қараб:
— "ЁПИРАЙ", - деб юборса,
Қиз:
— Энди мен кўзимни юмиб, 50гача санайман, - деб кўзини юмиб, 50гача санаб кўзини очса, йигитни ич кийими ҳам йўқ турган эмиш.
Қиз йигитга қараб:
— "ЁПИРАЙ", - дебди.
Энди навбат йигитга келиб, кўзини юмиб, 50гача санаб кўзини очса, қиз ҳам йўқ, ечган устиларию ҳамма нарсаси йўқмиш.
Йигит нима қилишини билмай проводникдан оқ чойшаб олиб, ўраниб, вокзалга тушса, 4та араб кетаётган экан. Секин бориб уларни орқасидан кетаётса, ҳалиги 4 та араб йигитга қараб кулишиб:
— Сиз ҳам "ЁПИРАЙ" ўйнабсиз-а? - дермиш.
Кунлардан бирида ҳоким йўлда кетаётган экан, кўчада эшак етаклаб кетаётган Афандини кўриб, шофёрга:
— Отахонни ёнида тўхтат, бир бопли - дебди.
Ҳоким Афандига қараб:
— Ҳа, Афанди, эшакни ўқишга олиб кетвосизми? - деб шофёр билан қотиб кулишибди.
Гапга жавобан Афанди:
— Ҳа, ўқишга олиб кетвоман. Ўқиса ҳоким бўлади, ўқимаса шофёр - дебди
— Отахонни ёнида тўхтат, бир бопли - дебди.
Ҳоким Афандига қараб:
— Ҳа, Афанди, эшакни ўқишга олиб кетвосизми? - деб шофёр билан қотиб кулишибди.
Гапга жавобан Афанди:
— Ҳа, ўқишга олиб кетвоман. Ўқиса ҳоким бўлади, ўқимаса шофёр - дебди
ЭНГ МАШҲУР ЁЛҒОНЛАР.
— Сени лайлаклар олиб келган...
— Сени ўйлаб туни билан ухлай олмадим...
— Аёлларни хунуги бўлмайди...
— Ҳамма бир киши учун, бир киши ҳамма учун...
— Худди сиз учун таёрлангандек сизга жуда ярашди...
— Мен учун энг муҳими қалб гўзаллиги, юз гўзаллиги эмас...
— Ўтирсангиз, ош пишаётган эди...
— Бизни таклиф қилишди, лекин биз бормадик...
— Орқасидан гапиряпман, шу ерда бўлса юзига ҳам айтаман...
— Охиргисини сизга сотаяпман, бундан бошқа қолмади...
— Сени лайлаклар олиб келган...
— Сени ўйлаб туни билан ухлай олмадим...
— Аёлларни хунуги бўлмайди...
— Ҳамма бир киши учун, бир киши ҳамма учун...
— Худди сиз учун таёрлангандек сизга жуда ярашди...
— Мен учун энг муҳими қалб гўзаллиги, юз гўзаллиги эмас...
— Ўтирсангиз, ош пишаётган эди...
— Бизни таклиф қилишди, лекин биз бормадик...
— Орқасидан гапиряпман, шу ерда бўлса юзига ҳам айтаман...
— Охиргисини сизга сотаяпман, бундан бошқа қолмади...
Қишлоқдаги болакай:
— Ойижон, челакдаги сутга сичқон тушиб кетти.
— Вой шўрим қурсин! Дарров олиб ташла!
— Йўқ. Мен челак ичига мушукни ташладим. Ҳозир сичқонни ушлайди.
— Ойижон, челакдаги сутга сичқон тушиб кетти.
— Вой шўрим қурсин! Дарров олиб ташла!
— Йўқ. Мен челак ичига мушукни ташладим. Ҳозир сичқонни ушлайди.
Мактабда табиатшунослик фани ўқитувчиси ўқувчиларга дебди:
— Айтинглар-чи болалар, паррандалар бизларга нима беради? Сен айт-чи, Валижон...
— Тухум беради, устоз.
— Яна нима беради Мадина?
— Гўшт беради.
— Тўғри. Паррандалардан яна нима олсак бўлади, Олимжон?
— Билмайман устоз.
— Нега билмайсан!? Сени аданг ухлаганда бошига нима қўйиб ётади?
— Ёстиқ...
— Хўш? Ана шу ёстиқни қайчида кесиб, ичини очсак нимани кўрасан?
— Мен томонга калтак кўтариб келаётган адамни кўраман, устоз.
— Айтинглар-чи болалар, паррандалар бизларга нима беради? Сен айт-чи, Валижон...
— Тухум беради, устоз.
— Яна нима беради Мадина?
— Гўшт беради.
— Тўғри. Паррандалардан яна нима олсак бўлади, Олимжон?
— Билмайман устоз.
— Нега билмайсан!? Сени аданг ухлаганда бошига нима қўйиб ётади?
— Ёстиқ...
— Хўш? Ана шу ёстиқни қайчида кесиб, ичини очсак нимани кўрасан?
— Мен томонга калтак кўтариб келаётган адамни кўраман, устоз.
