— Чақа пулларимни тушириб юборгандим. Шуларни излаяпман, - жавоб берибди Насриддин.
— Шу ерда йўқотдингизми? – дебди қўшни.
— Йўқ! Ҳов анави қоронғи йўлакда йўқотдим. Лекин у ер қоронғилик қиляпти. Чироқни тагига келиб излаяпман, - дермиш Насриддин.
— Томошабинлар уйғониб кетмасликлари учун болам.
— Баракалла, ўғлим! Эртага ҳам шу ерга келсанг, сенга жаннатнинг йўлини кўрсатаман.
Бола жавоб берибди:
— Черковнинг йўлини билмаган одам, жаннатнинг йўлини қаердан билардингиз?!
Йигит:
— Нега кеч қолдинг?!
Қиз:
— Билмайсизми, чиройли қизлар доим кечикиб келишга одатланган.
Йигит:
— Буни биламан, лекин сан нимага кеч қолдинг...?
Йўлдан ўтиб кетаётган бир врач, - буларни бир боплаб, 100000 пулини олиб чиқиб кетаман, - деб бинога кирибди. Инженер уни кутиб олиб, шикоятини сўрабди.
— Мен таъмни билмаяпман. Нима есам ҳаммаси бир хил.
— Ҳамшира, шишадаги суюқликни ичиринг.
— Ие, бу бензинку!
— Табриклайман, таъм билишингиз тикланди. Сиздан 50000.
Врач жаҳл билан пулни тўлаб чиқиб кетибди. Икки кундан кейин яна келибди:
— Энди мен ҳид сезмаяпман.
— Ҳамшира шишадаги суюқ дорини бу кишига ичиринг.
— Бу яна бензинку...
— Ана, ҳид билиш қобилиятингиз ҳам тикланди. 50 000 тўлаб кетасиз. Врач пулни тўлаб, яна жаҳл билан чиқиб кетибди. Орадан 3 кун ўтиб, бу сафар аниқ боплайман деган мақсадда келиб дебди:
— Энди мен ҳеч нарсани кўрмаяпман.
— Кечирасиз, биз буни даволай олмаймиз. Мана сизга 100000 пул.
— Ие, бу ерда 50000 ку!
— Табриклайман, кўриш қобилиятингиз тикланди. Сиздан 50000.
— Қаерларда юрибсан? Соат нечи бўлди?! Бор, юравер кўчада!
Бу гапни эшитган ўғли шу заҳоти чўнтагидан телефонини, кимгадир қўнғироқ қилиб:
— Алло, Алиш шўттамисила? Рухсат олдим. Ҳозир чиқаман, - дермиш.
Биринчи ўқувчи:
— Тушунмадим, - дебди.
Иккинчиси:
— Вақтим бўлмади, - дебди.
Учинчиси бўлса:
— Менга баҳона қолмади-ку! - деган экан.
Қиз:
— Жон ака, мeни шу қабристондан ўтқазиб қўйинг, - дeбди.
Йигит: "Ҳўб бўлади", дeб қизни зeриктирмай латифалар айтиб, кулдириб ўтқазиб қўйибди.
Қиз хурсанд бўлиб "сиз ажойиб инсон экансиз", дeса.
Йигит:
— Эҳ, сиз мани тириклигимда кўрганингизда эди, - дeрмиш
— Болам Мирзачўлданмисан?
— Йўқ отахон, мен негрман, Африкаданман.
Сал ўтиб чол яна сўрабди:
— Болам Мирзачўлданмисан?
— Негрман дедим-ку ота Африкаликман.
— Ҳааа, энди болам гап йўғида гапда...
15 минутлар юргандан кейин, чол яна сўрабди:
— Болам Мирзачўлданмисан?, - деса негрни жаҳли чикиб:
— Ҳа Мирзачўлданман нима эди?, - деса
Ҳалиги отахон:
— Унда нега негрларга ўхшайсан?, - дермиш.
— Сўнгги сўзингни айтишинг мумкин!
— Ўлимим олдидан сўнгги мартта қулупнай емоқчиман.
— Ахир қулупнай баҳорда пишади.
— Майли, мен кутиб тураман...