Аёллар ҳақида латифалар
— Эримни қара! Вақт алламаҳал бўлди, ҳалигича қаерлардадир маст бўлиб санғиб юрибди.
— Мени эримдан ўрнак олса бўлмайдими?! Уни аллақачон олиб келиб ташлашган...
— Ҳой ўргилай, анави Шоирахон бор-ку, нариги маҳалладаги... Кеча поликлиникага чиқсам, ўшани кўриб қолдим денг. Уялмай-нетмай, поликлиникани йўлагида писта чақиб турибди!
— Вой, қўриб кетсин!
— Уни писта чақишига қарайман деб, қўлимдаги пивони тушуриб юбордим.
— Бу кўйлак мени семиз кўрсатмаяптими?
Эри:
— Тўғрисини айтсам, хафа бўлмайсанми?
— Йўқ! Гапираверинг, - дебди хотини.
Эри:
— Юқори қаватда яшайдиган қўшни аёл менга жуда-ям ёқади-да!!!
— Хоним, агар операция натижаси сизга ёқмаса, биз ҳаммасини қайтаришга тайёрмиз, - дебди.
Аёл:
— Пулларимни-ми?
— Йўқ, ажинларни!
— Бошлиқ бандлар
— Ахир мен хотиниман...
— Ҳамма аёллар хотиниман деб, телефон қилади.
Ҳурмат билан, ўрдаклар!!!
— Тила тилагингни, - деб айтибди.
Қиз:
— Ҳамма болла, мани орқамдан югуриб юришсин, - деб тилак билдирибди.
Сеҳргар қизни коптокка айлантириб қўйибди.
— Озишим учун нима қилай?
— Тонгда қироличалардек, пешинда маликалардек ва кечки вақт гадолардек овқатлан. Дедим.
Хотиним тонгда ҳудди қироличалардек уни емайман, буни емайман деб ҳеч нарса емайди.
Пешинда ҳудди маликалардек бу қандай экан, у қандай таъм экан деб бир-бир чимдийди.
Кечки овқат вақти ҳудди гадойларга ўхшаб кўзи нимани кўрса ейди.
— Азизим, қаҳвангиз аччиқроқ бўлсинми?
Эри:
— Ҳа, гап-сўзинг каби аччиқ бўлсин!
— Вой, умуман сув қўшмас эканманда-а?!
— Ҳурматли фуқаро! Бу йўлак фақат пиёдалар юриши учун мўлжалланган.
Аёл бир сигирга, бир милицияга қараб:
— Сигирим велосипед ҳайдаб кетаётгани йўқ! Пиёда кетяпти, - деган экан.