Аёллар ҳақида латифалар
— Йўқ.
— Нега унда шундай чиройли қизни олдидан "учиб" ўтяпсиз?
— Эшитдик, қизингиз жуда озода, сарамжон, чаққон экан. Қўли ширин пазанда ҳам эмиш. Чевар ҳам экан-а? – дебди.
— Бир оғиз ҳам гапирмас, ҳечам чарчадим демас эмиш – деб давом эттирибди иккинчиси.
Қизни онаси ҳамма гапни эшитиб ўтириб, охири:
— Шундоқ бизни уйимиздан сал нарироқда маиший техника сотадиган дўкон бор. Ўша ердан кир ювиш машинаси, чанг ютгич, газ печи, тикув машинаси, ... Шуларни ҳаммасини сотиб олсангиз, ҳамма ишларингиз осон битади! – дермиш.
— Хола, хола сиз ростан ҳам болезни яхши кўрасизми?
Аёл:
— Ҳа, албатта
Бола:
— Унда уни нега ютиб юбордиз, - дебди
— Сиз нима кутяпсиз?
— Қиз. Сиз-чи?
— Ўғил.
Ёш болакай суҳбатни эшитиб туриб, сал нарироқда ўтирган чолни ёнига бориб дебди:
— Амаки сиз нима кутяпсиз?
Қария:
— Автобус, - деган экан.
— Менга аёлни қадрлаш деган китоб керак эди, шуни топиб берсез..
— Фантастика китоблари чап тарафда...
— Ойижон сизни кўзингиз қоронғида кўрадими?
— Йўқ, кўрмайди, нимага сўраяпсан?
— Кеча кечқурун дадамдан соқолингиз ўсибди деганизга, - дебди.
— Сиз қаерга кетяпсиз, ўргилай?
— Наманганга. Сиз-чи?
— Андижонга.
— Замонимдан ўргилай! Битта поездда иккита жойга борса-ям бўлади-я...
— Синф раҳбаримни ўзлари илтимос қилдилар-да!
— Қанақасига ахир?
— Аҳмедов, нега орқа партада хингиллаб ўтирибсан. Доскага чиқиб сабабини айт! Бизлар ҳам кулайлик, - дедилар ўқитувчим. Кейин мен гапириб бердим...
— Ёшингиз саксондан ошган бўлса, оғрийди-да оёғингиз...! - деса, онахон жаҳли чиқиб:
— Чап оёғим ҳам саксондан ошган-ку, нега униси оғримайди, ҳадеб ўнг оёғим оғрийверади?! - дермиш.