Эркаклар ҳақида латифалар

— Бизни корхонамизда иккита ходим бир кунда уйланишди. Эълонлар тахтасида қуйидаги ёзувни кўрдик!
"Ботир ва Акмалжонларнинг никоҳ тўйлари билан табриклаймиз"!!!
Ёш йигит кўчада отахонни учратиб қолиб, сўрабди:
— Амаки, чекишдан борми?
— Мана, ол болам!
— Гугурт-чи борми?
— Мана, ол гугурт! Сақич ҳам бор, берайми?
— Беринг, амакижон.
Чол сақични узатиб туриб дермиш:
— Эҳ, ахир мен сеҳргар эдим. Сен бўлса арзимаган учта тилагингни тилаб бўлдинг...
Бола адасига шикоят қилди:
— Биласизми, дунёда энг кечикадиган поезд қайси?
— Билмадим болам?!
— Сиз 3 йилдан бери менга олиб бермоқчи бўлган поезд!
Қиз йигитдан сўради:
— Ласеттингиз борми?
Бола:
— Йўқ!
Қиз:
— Нархозда ўқийсизми?
Бола:
— Йўқ!
Қиз:
— 2 этажли уйиз борми?
Бола:
— Йўқ!
Қиз:
— Унда сизга борт!
Бола:
— Нима сан билан танишиш учун Прадоимни сотиб Ласетти олишим, Westminster'дан Нархозга перевод қилиб, 3 этажли уйимни бузиб 2 этаж қилишим кереми? Йўқ, ман бунақа қиломийман узур! Санга борт!!!
Қиз:
— Ало, ало, ман ҳазиллашудим!!!
— Тууут—тууут—тууут
Ҳайдовчи автомобилда кетаётиб, хавфли бурилишга яқинлашиб қолибди.
— Қарачи, ён томонда машина йўқми, - дебди ёнидаги шеригига.
— Йўқ, ҳайдайверинг, - дебди.
Бир пайт автомобилга "қарс" этиб мотоцикл урилибди.
Ҳайдовчи:
— Ахир сенга қара дегандимку!
— Сиз машина йўқми дегандингиз...
— Яхши қиз, мен сизни қандай топиб олсам бўлади?
— Жуда осон! Бўйим 167 см, вазним 54 кг.
— Бўлди. Ўзим билан тарози ва метр олиб юраман.
Ҳарбий қисмни текширгани келган генерал саф кўригини ўтказмоқда:
— Шикоятлар борми? — сўради у.
— Ҳудди шундай, ўртоқ генерал, бор шикоят! — жавоб берибди сержант Иванов, — Командир мени дангасаликда айблаб, нуқул бўкиб қолгудай еб-ичишим, эртадан кечгача ухлашим ва шу боис башарам ёғ босиб, коптокка ўхшаб қолганини айтиб, менга бақиргани-бақирган. Ўзининг башараси эса сизнинг башарангиздан баттар ёғ босганидан хабари йўқ!
— Эшитдингми, Абдураим ошнамиз калтак еб касалхонада ётган эмиш.
— Йўғе, ўзим кўрдим, кеча кечги пайт Абдураим битта кетворган қиз билан подрушка қилиб юргандию, - дебди
— Уларни подрушка қилиб юрганини Абдураимнинг хотини ҳам кўрибди-да ошна.
Ёш йигит кўчада ўтган-кетганлар билан гаров ўйнаб, пул ишлаб турган экан. Ёнига бир чол келиб:
— Нимадан гаров ўйнаяпсан? - деб сўрабди.
— Отахон, мана шу арчадан баланд сакрасам, сиз менга юз минг берасиз. Сакрай олмасам мен сизга, - дебди.
Отахон рози бўлибди. Ёш йигит абжирлик билан арчани устидан сакраб ўтиб:
— Пулни чўзинг, - деса, чол:
— Сен "Арчадан баланд сакрасам" дегандинг. Арча умуман жойидан қимирламади-ку!? Ўзинг пулни бер, - дермиш.
Бир одамни ёнғин пайтида иккита қулоғи ҳам ёниб кетибди. Ўйлаб-ўйлаб, охири бошқа қулоқ қўйдирадиган бўлибди. Унга операция қилиб бошқа қулоқ ўрнатишибди. Ҳаммаси яхши чиқибди. Кунлардан бир кун у докторга қўнғироқ қилибди:
— Доктор, нима менга аёллар қулоғини ўрнатдингизми? - дебди.
— Нима қилди бирор муаммо борми? Мана яхшигина эшитяпсиз, - деса,
— Эшитганда яхшигина эшитаман. Лекин ҳеч нимани эслаб қола олмайман. Биттасидан кириб, иккинчисидан чиқиб кетяптида, - дермиш.