Эркаклар ҳақида латифалар
— Агар шу нарвондан тушвосам, қайтиб ичмайман, - дермиш.
— Бизга олтин керак!
Уй эгаси:
— Қанча керак?
Ўғрилар:
— 100 кило!
Уй эгаси:
— 106 килолиси бўладими?
— Ҳа бўлади! Олиб чиқ!
Хотинини чақириб:
— Олтиной, чиқ! Сенга келишибди.
— Албатта ёш қизга-да! Ахир оилавий ҳаётда энг зарури – бу муҳаббат эмасми?! Айтганча, у бева ким? Нимага мен уни билмайман? Қаерда яшайди?
— Укам. Овқатингдан менгаям қолдиргин, - дебди. Ҳалиги йигит бўлса:
— Манави кабобданми? Ҳа, манави ошданми?, - деб ҳамма нарсани еяверибди.
— Майли, нимадан бўлса ҳам, - дебди ширакайф киши.
Йигит эса катта-катта ейишда давом этиб:
— Ош, кабобларни таъмини кўрмоқчимисиз, - деб, охири овқатларини тугатгач, — Овқатни мазасини кўриш учун ишлаш керак, - деган экан.
Шунда биттаси чўнтагини ковлаб-ковлаб, бир кичкина чеснок донасини топибди. "Мана закуска ичиб, ҳидлаб қўямиз", деб ўзи биринчи ичиб ҳидлаб чеснокни иккинчи шеригига берибди. У эса ароқ ичибди-да, чеснокни еб қўйибди.
Шунда учинчи шериги унга қараб:
— Нима сан aҳмoқ, фақат овқат егани келганмисан? - дермиш.
— Хотини сарфлагандан кўпроқ пул ишлаб топадиган одам.
— Бугун нима овқат қилай? - деса, бўлинма командири:
— Ош қил! - дебди.
— Неча кило қилай? - сўрабди ошпаз:
— 10 кг неча кишига етади? - дебди яна командир.
— 90-100 кишига етади, - деса,
— Бўлмаса жангдан кейин қиласан, - дермиш.
Бир пайт ўзига-ўзи шивирлаб:
— Ҳамёним таксига тушиб қолибди шекилли, - деса ҳайдовчи шу заҳоти машинани ҳайдаб кетиб қолибди.
Шунда бой кулиб:
— Дўстим тўғри айтган экан... - дермиш.
— Йўқ. Лекин прокурор айтиб берган усулларни ҳам кўриб чиқиш керак, албатта.
— Қандай қилиб ёш қизни сенга турмушга чиқишга кўндирдинг?
— Буни йўли осон. Мен уни алдадим.
— Нима деб алдадинг?
— Мен унга ёшим 90 да деб айтдим.