Қисқа ҳақида латифалар

Ҳавони қара совуқлигини. Ҳудди сени истарангни эслатади-я...!
— Лапашанг билан овсарни фарқи нима?
— Лапашанг "бир ишни қандай бажарсам экан?" деб ўйлавериб ўйига етолмайди.
Овсар эса ўзи қилиб қўйган ишни "бу ишни ким қилди экан?" деб ўйига етолмайди.
— Болангизни нимага бувиси билан қолдирмайсизлар?
— Чунки у қабристонда бир ўзи қолишидан қўрқади-да.
Эълон: Муҳтарам ва мунис аёллар! Агар сиз ўз қоматингидан қониқиш ҳосил қилмасангиз зудлик билан бизнинг ҳузуримизга келинг! Бизни ҳар қандай қомат қониқтиради!
Никоҳ икки хил асаб тизимининг тинч-тотув яшашидир
31 декабрь ижтимоий тармоқларда йил сарҳисоблари куни. Тўхтатиб бўлмас ёлғон куни
— Telegramдаги беҳаё суратларга қандай қарайсиз?
— Уларни ёмон кўраман!
— Нега?
— Расмлари хира-да. Шунга ёмон кўраяпман. Яқинлаштирсам баттар хиралашиб кетаяпти.
Битта кўр билан битта ғилай бўлган экан. Кунларни бирида улар уришиб қолибди. Кўр қўлини мушт қилиб:
— Қаердасан? Чиқ бу ёққа! – деса, ғилай:
— Ҳа?! Бир ўзимга икковинг уришасанми?! – дебди.
Бир куни иккита илон гаплашиб турган экан:
— Биз жуда заҳарлимизми?
— Ҳа, жудаям! Заҳаримиз ўлимга олиб келади.
— Унда мен ўлар эканман. Тилимни тишлаб олдим.
“Ҳар куни қўлимдан жарақ-жарақ пул аримасин!” деб дуо қилаверган йигит автобусга чиптачи бўлиб ишга кирибди.