Shunda birinchi eshshak ikkinchisiga qarab:
— Qara, bizdan ham terisi qalin jonivorlar bor ekan-a? - dermish.
— Ovqatinglarni yeb olinglar, - debdi.
Hamma jinnilar lipopchani taqillatib ovqatlanayotgan harakat qilaverishibdi.
Faqat bittasi yemasdan o‘tirsa, boshlig‘i:
— Nega ovqatingni yemading? - desa, jinni:
— Bular jinni-da, issiq ovqatni yeyishyapti. Men sovisa yeyman, - dermish.
— Qizim senga nima bo‘ldi? Juda xomushsan, ovqatingni yegin, - desa, eri xotiniga:
— Shuniyam bilmaysanmi? Qizingni erga berish kerak, - debdi. Oyisi yana qiziga:
— Ol qizim, ovqtingni yegin, kasal bo‘lib qolasan axir, - desa, eri yana xotiniga:
— Buningni dardi ma’lum, erga berish kerak! - debdi.
Onasi yana qiziga:
— Qizim hozir ovqating sovub qoladi, - desa, qizi:
— Uf-f-f oyi, birpas jim turing! Dadam gapirsinlar! - dermish.
— Otaxon, apparat yaxshi ishlayaptimi? Oila a’zolaringiz nima fikrda? - desa, chol kulib:
— Hammasi yaxshi. Uydagilar eshita boshlaganimni bilgani yo‘q. Lekin bir oy ichida vasiyatnomamni uch martta o‘zgartirdim..., - dermish.
— Men seni sevaman!
— Bu gapingizni yana kimlarga aytgansiz?
— Hammaga.
— Hammaga?!
— Seni sevishimni hammaga aytganman-da!
23:00 — o‘zimni juda tetik his qilyapman.
— Yigitlar, ko‘lni qayeri sayoz? Mashinamda narigi qirg‘oqqa o‘tib ketmoqchiman.
— Mana bu yeridan o‘tsangiz bo‘ladi, - deb javob berishibdi.
Boy Xammerida ko‘lga qarab haydabdi-yu, shu zahoti cho‘kib ketibdi. Bir amallab suzib chiqqan boy:
— Sayoz degandilaring-ku!? - desa, ulfatlar hayron bo‘lib:
— Hozirgina shu yerdan bir to‘da o‘rdaklar o‘tib ketishgandi-da..., - dermish.
— Asal bering, - deb sotuvchiga idishini uzatibdi.
Sotuvchi idishni asalga to‘ldirgach, bolakay unga:
— Pulini adam kechqurun berib ketadilar, - debdi. Jahli chiqqan sotuvchi, — Yo‘q, - debdi-yu, asalni qayta to‘kib olibdi.
Do‘kondan chiqqan bolakay qo‘lidagi idish ichiga qarab:
— Adam rost gapirgan ekanlar. Bu yerda ikkita nonga surtsa yetadigan asal chiqadi, - dermish xursand bo‘lib.
— Nima bo‘ldi og‘ayni? - debdi.
— Xotinim bilan urushib qoldim. Men bilan o‘n kun gaplashmas ekan...- desa, boyagi odam:
— Ahvoling chatoq ekan-ku! - debdi.
U kishi yana aroqdan ichib:
— Gapirma! Bugun oxirgi kun, - dermish.